Tosca obraren aldeko apustua egitea opera denboraldi bat aurrera eramateko, zalantzarik gabe, ziurtatutako arrakastaren alde egitea da, eta ez dago sarrerarik kartela bermatzea.

Hori, jakina, oso ondo dago. Baina lan oso ezagunak programatzeak (batez ere haien bertsio bikainak buruan ditugunean) arrisku bat dakar: eskaintzen den bertsioak ere bikaina izan behar du, iraganeko bertsioetatik aldentzen ez dena, gutxienez kalitateari dagokionez. Gogoeta horiekin eta itxaropenik onenarekin joan ginen OLBEk eskaini zuen Tosca Massimo di Palermo Antzokiaren ekoizpen hau ikustera.

Musikari heldu aurretik, azpimarratu behar dut eszenografia zoragarria izan zela, oso errealista, eta elementu aberatsekin birsortu zirela antzeztu nahi zituen erromatar agertokiak. Beraz, zorionak Francesco Zito eszenografoari eszenaratze klasiko eta iradokitzaile honengatik.

Baina, agian, musikaren aldetik gauzak ez dira hain argiak.

Zalantzarik gabe, Pedro Halffterren zuzendaritza dotoreak emaitza orokor zeremoniatsua eta diskurtso musikal elegantea sortzen lagundu zuen. Baina uste dut, benetan, bakarlariak agian ez zirela egon espero zen mailan. Halffterren tempi mantsoek ez zuten lagundu, segur aski, kantariak behar bezala kantuan "ainguratzen", nolabait esateagatik. Baina desegokitasuna egon zen bakarlarien rolekiko, eta, oro har, ez genuen entzun eszenatokitik maiteminduko gintuzten ahotsik. Hori aitortu behar da.

Oksana Dyka soprano ukrainarrak tinbre aldakorra erakutsi zuen, ez bereziki ederra. Ez zuen luzitu entzun nahiko genukeen Floria Tosca distiratsua bezala. Roberto Aronica tenore italiarrari dagokionez, ez zuen nahikoa eman Mario Cavaradossi interpretatzeko, pertsonaia horrek eskatzen duen dotorezia eta ausardia dosiarekin. Une zailak izan zituen, Recondita armonia arian bezala, nahiz eta E lucevan le stelle oso ospetsuan ondo konpondu zen. Hala ere, jarduera globala zertxobait justua izan zen.

Gabriele Viviani baritonoa izan zen agian emanaldi distiratsuena eta biribilena izan zuena, Scarpiaren paperean, bere ahots ilun eta sendoarekin eta besteak baino interpretazio sinesgarriago batekin. Gainerako abeslariek zuzen eta egoki jardun zuten.

Azken batean, Tosca-rekin gozatu genuen, beti bezala, baina dexente gehiago espero genuen ekoizpen honetatik.