Etorkizuneko izarrak

EGO
Inoiz baino beharrezkoagoak dira eskuin muturraren gezurrei
aurre egingo dieten hedabide independenteak

Euskal Herriko Gazte Orkestra. Neguko topaketa
Zuzendaria: Iker Sánchez.
Narratzailea: Kepa Errasti.
Egitaraua: Britten eta Beethovenen lanak.
Lekua: Donostiako Victoria Eugenia antzokia.
Eguna: urtarrilaren 2a.

-----------------------------------------------

27 urteko ibilbidearen ondoren, Euskal Herriko Gazte Orkestra musikari interesgarrien harrobi handi gisa sendotutako taldea dela esan dezakegu, zalantzarik gabe. Izan ere, Gabon hauetako kontzertu-biran gonbidatutako zuzendaria, Iker Sánchez, orkestrako kide ere izan zen.

Urtero harritzen gaituzte udako eta Gabonetako kontzertuekin, eta aurten ere atsegin izan ditugu proposamen desberdin eta oso interesgarri batekin. Kontzeptu eta giro ezberdineko bi obrarekin, berotasun eta xarmaz beteriko errezitaldia lortu zuten.

Lehenik eta behin, obra bitxi bat interpretatu zuten: Gazteentzako orkestra gida, op. 34, Benjamin Britten-ena. Eta obra bitxia dela diot, izan ere, izenak dioen bezala, entzule gazteenei orkestra batek nola funtzionatzen duen azaldu nahi die. Henry Purcell konpositore barrokoaren melodia erraz batetik abiatuta, obra tutti batekin hasten da, orkestrako instrumentu familia desberdinak erakusten jarraitzeko. Oso didaktikoa.

Baina, horrez gain, obra honek beste bizigarri bat izan zuen: Kepa Errastik, orkestra-familia bakoitzaren aurkezpena egiten zuenak, familia arrunt bateko kide bakoitzak Gabonetako afarietan betetzen duen paperarekin parekatu zituen, umore handiz: koinatu astuna, den-dena dakien lehengusua, eta abar. Ez nago oso ziur emaitza izan ote zen lortu nahi zena, baina komentario horiek sartzeko asmoa, ziurrenik, ona izan zen.

Orkestra sendo eta nahiko seguru aritu zen. Interpretazio ona eta freskoa izan zen.

Lan arin honen ondoren, arratsaldeko plater nagusia iritsi zen: Beethovenen 7. Sinfonia la maiorrean, op.92. Beethovenen sinfonia handiak zenbaki bakoitienak direla esan ohi da. Kasu honetan, zalantzarik gabe, zazpigarren sinfonia hau konpositore honen lanik onenetakoa dela esan dezakegu. Bere lau mugimenduak benetako gozamena eta erritmo-ariketa gaindiezina dira. Obra honetan orkestraren heldutasun falta agerian geratu zela esan behar dugu. Orkestra gaztekoek mugimendu bakoitzari beren izaera eman zioten, baina agian bigarren mugimendua, Alegretto, zerbait laua geratu zen, edo hirugarrena, Presto, apur bat itxuragabetua. Hala ere, Iker Sánchezek xarmaz beteriko haloa ematen jakin zuen eta interpretazioa txukun eta fin geratu zen.

Propina gisa, beste urte batzuetako Gabonetako zoramenen ordez, Txaikovskyren Intxaur-hauskailua balleteko Loreen balsa eskaini ziguten. Hemen musikarien arteko lotura eta interpretazioaz gozatzeko zuten modua ikusi ahal izan ziren. Zalantzarik gabe, orkestra honetako kide askok zeresan handia emango dute etorkizun hurbilean.


Eguneraketa berriak daude