A raza Angora ten a súa orixe en Turquía, pero Lorea explica que está estendida por todo o mundo: “Atópanse principalmente en Sudáfrica e Estados Unidos, en grandes granxas. Mohairra, o pelo da cabra Angora, cómprano as grandes empresas a prezos baixos, ese é o modelo dominante”. O gandeiro explica que a raza para o uso é fácil, xa que son pequenas e teñen un carácter bastante tranquilo. A súa principal peculiaridade é o pelo: “Aquí estamos afeitos ás cabras de pelo suave e mochila, pero a estas alárgaselles moito e teñen un cálido e branco”.

Lorea non ten certificado ecolóxico pero, como ela mesma, baséase en producir nun modelo sostible. “Tento conseguir unha forraxe autóctona ou ecolóxica para que a produción sexa o máis racional posible”. De feito, a falta de terra, polo momento non produce suficiente herba para alimentar a todo o seu gando: “Teño tres hectáreas alugadas e a herba cómproa a un gandeiro do pobo veciño”.

Proceso colectivo Mohair á roupa

O mohair é máis brillante que a la e tamén é un bo illante. “Protexe do frío e da calor das dúas e non ole”. Flor curta o pelo dúas veces ao ano ás cabras e, tras unha limpeza e clasificación manual, envíao a Castres, ao sur de Francia. “No seu taller transforman o mohair e devólvennolo a cordas e roupas. Temos unha asociación con outros produtores como eu, transformamos en colectivo”.

Algunhas das pezas que recibe á volta da fábrica –gorros, fulares...– son vendidas directamente polo produtor, pero outras, como os produtos encargados por encargo, faias a man. Para iso conta cun axudante. Comercializa os produtos principalmente desde a tenda de Internet de forma directa. “Agora empecei a organizar visitas guiadas. Quero concienciar á xente, ensinarlles o campo e a cría de animais. É importante ver que é unha produción, canto custa”. Neste sentido, percibe unha maior sensibilización alimentaria. “Á roupa aínda non se lle mira tanto, pero creo que aos poucos imos nese camiño”.