Itxurakeriarik gabe

Sibelius-en biolin eta orkestrarako kontzertua, eta Dvorak-en bosgarren sinfonia. Euskadiko Orkestra. Zuzendaria: Ruth Reinhardt. Bakarlaria: Augustin Hadelich (biolina). Gasteizko Principal Antzokian otsailaren 4an emandako kontzertuaren kritika egin du Montserrat Auzmendik. Argazkia Donostiako Kursaalean emandako kontzertu berekoa da. Argazkia: Euskadiko Orkestra / Juantxo Egaña.

Euskadiko Orkestra Sinfonikoak programa labur, eraginkor eta ondo interpretatuarekin gozarazi digu berriro. Inoiz ezin dugu jakin zein zirkunstantziek eragiten duten gure onena ateratzea. Baina egia da atsekabe uneak ez direla beti okerrenak. Adibidez, une latz hauetan Euskadiko Orkestra irudimena eta zentzu ona erakusten ari da abonu programetarako proposamen erakargarriak egiteko orduan.

Oraingo honetan, XIX. eta XX. mendeen artean bizi eta sortu zituzten bi konpositore ikaragarriren obra adierazgarri bana aurkeztu dizkigu. Bi estilo desberdin, iradokitzaileak eta zirraragarriak, entzuteko errazak, eta aldi berean, maila harmonikoan zein soinu-ehunduretan konplexuak.

Jan Sibeliusen biolinerako kontzertuaren bidea ez zen erraza izan. Bere estreinaldia Helsinkin 1903an benetako deskalabrua izan zen. Sibeliusek berak bere buruari agindu zion sekula gehiago ez zuela exekutatuko. Ondoren, bertsio berri bat egin zuen. Baina lehenengoa ez zen berriz interpretatu 1991ra arte, eta benetan merezi izan zuen. Emozioz beteriko obra da, non akorde bakoitza, harmonia bakoitza, bihotzera, zorigaiztoko bizitzaren gogortasunera, zuzenean doan.

Euskadiko Orkestraren bertsioa, Augustin Hadelich bakarlariarekin batera, hori izan zen, emozioa eta itxurakeriarik eza. Biolinista italiar-estatubatuarra sentimendu hutsa da, artifizialtasunik gabea, hain zuzen ere Sibeliusen musikak behar duena. Teknika hain orraztua duenez, soinuaren ezohiko emaitzari baino ez diogu erreparatuko. Hadelichek bere moldakortasuna erakutsi zigun bis bikainarekin: Louisiana Blues Strut: a cakewalk, Coleridge-Taylor Perkinson konpositorearena, graziaren eta birtuosismoaren alardea.

Kontzertua Antonin Dvorak-en bosgarren sinfonia interpretatuta amaitu zen, konpositorearen ekoizpenean funtsezko obra, non lehen aldiz bere lan bereizgarriaren ezaugarriak agertzen diren. Bosgarren sinfonian, Bohemia jaioterriko –eta beste eslaviar lurralde batzuetako– musika folklorikoa, haren melodiak eta erritmoak, bere estiloaren zati bihurtzen hasi ziren. Lan hori bere laugarren sinfonian oraindik agerikoa zen wagneriar estiloarekiko aurrerapen bat izan zen. Euskadiko Orkestrak, Ruth Reinhardt zuzendariaren gidaritzapean, ñabardura horiek guztiak partituratik atera eta publiko liluratuari helarazten jakin zuen. Zorionak.


Kanal honetatik interesatuko zaizu: Musika klasikoa
Musika Hamabostaldia: gogoeta batzuk

Edizio asko dira orain arte; Espainiako Estatuko musika klasikoko jaialdirik zaharrena da. Behin amaituta, une egokia izan daiteke aurtengo edizioaren balantzea egiteko, baina baita jaialdiaren bizitza luzearen balantzea egiteko ere. Jaialdi bikaina da, oso. Baina hausnartu egin... [+]


Adore kontrolatua

Donostiako Musika Hamabostaldia
Euskadiko Orkestra: Zuzendaria: J. Rohrer.
Donostiako Orfeoia: Zuzendaria: J.A. Sáinz Alfaro.
Bakarlariak: C. Reiss, V. Karkacheva, M. Schmitt, H. Müller-Brachmann.
Egitaraua: Beethovenen Missa Solemnis re maiorrean, op. 123.[+]


Sustantziarik gabea

Egia esan, pena ematen dit kritika honi izenburu hau ipintzea. Bizeten Carmen oso opera ederra da, sentimendu unibertsalak jorratzen dituena, hala nola pasioa, jeloskortasuna, maitatuaren posesioa, independentzia... Eta hori guztia musika-lan bikaina oinarri hartuta. Baina... [+]


Desberdina eta berezia

Albenizen Iberia Suite monumentalaren bertsio berri bat egitea meritu handiko lana da, merkatuan dauden grabazio bikainak kontuan hartuta. Hori dela eta, Luis Fernando Pérezek Musika Hamabostaldiko errezitaldian egindako lanak sekulako miresmena sortu zidan.


Aita Santuaren biolinista eta bere estela

Orkestra handien eta obra handien kontzertuen ondoren, ezin diegu arreta jarri gabe utzi musika-patxada handiagoko, sosegu handiagoko baina edertasun berdineko proposamenei.


Iraultzaren eta maitasunaren artean

Luxenburgoko Orkestra Filarmonikoaren lehen kontzertuak erromantizismo berantiarraren kutsua izan bazuen ere, bigarren topaketan taldeak bi obra zirraragarri interpretatu zituen, istorioak kontatzen zizkigutenak. Obra exigenteak ziren, batez ere adierazkortasunaren aldetik, eta... [+]


Inaugurazio erromantiko-berantiarra

Musika Hamabostaldiak 85. edizioari hasiera eman dio, orkestra handi batekin eta inaugurazio baten mailako programarekin.


Bederatzigarrena eta azkena

Viena, 1824ko maiatzaren 7a. Ludwig Van Beethovenen (1770-1827) 9. Sinfonia estreinatu zen. Konpositore alemaniarrak bukatu zuen azken sinfonia izan zen, baina, asmoari erreparatuta, lehena izan zela ere esan liteke. Beethovenek 1799 eta 1800 urteetan idatzi zuen 1. sinfonia;... [+]


Merezi dugun euskal opera

Durangoko Hitz liburu-dendan otu zitzaidan Saturraran operak merezi zuela kritika. Jose Julian Bakedanoren arrapostua batetik, liburu-dendako Gaizka Olabarriren berben ilusioa, horrenbeste urtean Hitz liburu-dendako ardura eraman izan duen Nekane Bereziartuak opera hori ikusteko... [+]


Neorromantizismoa bi estilotan

Amaitu da Euskadiko Orkestraren kontzertu-denboraldia, Iruñeko Baluarten egindako aparteko kontzertu batekin. Kontzertu ederra, entzuleen txalo zaparrada nahi duten horietakoa, pizgarri dezenterekin.

Pizgarri horietako lehena bakarlaria zen, Federico Colli italiarra,... [+]


Sentimendu hutsa eta ahots festa

OLBEren 2023/2024 denboraldia amaitu da, publikoak beti espero duen tituluarekin. Mila aldiz entzun arren beti sentimendu biziak pizten dituen opera da Pucciniren maisulanetako bat. Gainera, oraingo honetan, primerako bakarlariez gozatu ahal izan dugu; antzezpena benetako plazer... [+]


Eguneraketa berriak daude