Publikoa ez zen ikaratu, nonbait, gaztetxea lepo bete baitzen bertsolariak entzuteko. Entzule gehien-gehienak gazteak ziren, eta hainbat euskalki zebiltzan airean (ai, ikasleen ostegunak!). Bilbon ez dela euskararik entzuten? Hori dioena ez zen Bertso Errondako publikoaren artean egon.

Eta zer esan saioaren inguruan, txapelketa serioagoen zurruntasunetik ihesi irudimenaren eta freskotasunaren gorazarrea izan zen. Bederatzi bertsolari gazte (hamar sailkatu ziren, baina Ane Peñagarikanok huts egin zuen), albokoei ziria sartzeko prest beti, bertsoaren mugak apurtu eta ondo pasatzeko asmoz. Ia hiru orduko saioa ziztu bizian pasatu zen.

Hasteko, agurrak binaka abestu zituzten, kanta ezagunetako doinuak erabilita, bertsotik baino performance-tik gehiago zuen estiloan. Ondoren, binaka berriz, kanporaketak hasi ziren. Ariketa arraroak agindu zizkioten bikote bakoitzari, eta huts egiten zuena, hilobira. Hitz debekatuak, errima amaiezinak, beste norbait belarrira hizketan zutela kantatu beharra... denetariko trabak gainditu behar izan zituzten.

Ofizioka ere aritu ziren gero, adar-jotze giroari eta umoreari uko egin gabe. Nor da nor jokoan, aldiz, entzuleak protagonista bihurtu ziren, baten baino gehiagoren lotsagarri. Izuaren gau hartan ezin ziren berpiztutako hildakoak falta, eta epaileek Iraitz Mateori eta Ander Anakaberi beste aukera bat eman zieten. Azken hori, gainera, buruz burukora heldu zen. Publikoaren idolo bihurtu zen Anakabe, batez ere kopletan Chanquete-ren doinua atera ezinik aritu zenean.

Buruz burukoan, komunean eserita kantatu zuten Unai Mendiburuk eta Ander Anakabek. Algara eta irrietarako zegoen giroa, bertsotarako baino gehiago. Baina Mendiburuk ondo eutsi zion presioari. Merezita irabazi zuen Bertso Errondako finala. Ariketa guztietan eroso, zorrotz egon zen, eta besteek baino bertso biribilagoak bota zituen. Hala ere, gainerako finalisten lana ere gogoratu behar dugu: Paule Loizaga, Urko Arregi, Aissa Intxausti, Kerman Diaz, Asier Alcedo, Iraitz Mateo, Ander Ucelay eta Ander Anakabe.

7Katu gaztetxeko izuaren gauak ezusteko atsegina ekarri zigun: bertsolari gazteak euskaraz sortzen eta publiko gaztea euskaraz ondo pasatzen. Mozorroak eta dekorazioa beldurgarriak izan ziren, bai; baina gazteen lana bai ikaragarria!