Badut geranio bat etxean…

Zorionak! Hire edadeko asko ez dek geranioa ezagutzeko gai izango. Geranioa, hala ere, lagun ona izateko errazegia dek: kanpoan eguzkitan jarri eta egunero lurra busti.

Ez diot hitz egin behar, tarteka laztandu?

Hitz egiok heure buruari, laztan hadi herorri... Gor eta mutu haiz harentzat. Begirazak eta erakutsiko dik, maitatzen-maitatua izaten. Asmatzen badek, muturrean ere igarriko zaik.

Psikologo merkeagorik!

Bai horixe! Gizaki arreba-anaia zakurra bezala tratatzera jarrita gaude eta gainontzeko izaki guztiak jo eta zanpatzera. Landareak geu adina inteligente edo gehiago direla jabetzean asko ikasiko dugu.

Arrazoi duzu: gu joango gara, baina landareek hemen jarraituko dute!

Dudipe! Landareek 400 milioi urte baino gehiago daramate Lurreko gora-beheretara egokitzen. Gizakiak bi eskas, eta gure espezieak 200.000 urte inguru eta andere eta jabe garela uste dugu... Gure espezieaz beste egin arteko onik ez dugu. Algaraka hartuko dute landareek gure desagerpenaren berria.

Galbidean gaudela ez konturatzea ere!

Ez motel! Ederki asko jabetzen gaituk zertan ari garen. Landareek bere estrategiak sortu eta garatzeko espeziean pentsatzen ditek. Gure arazoa espeziean, herrian, pentsatu beharrean bakoitzak bere interesetan pentsatzea da.

Zilborraren diktadura, mon ami.

Adibidez, Usurbilen, atez atekoarekin ikaragarrizko eskola sortu dek, iraunkortasunaren hiru alorrak landuz: gizartea, ekologia eta ekonomia. Eta munduan eredu izan daitekeena sustatu beharrean, zertan ari dituk gure agintariak? Zaborra erretzeko negozioa antolatzen. Hori ez dik ezjakinak egiten, gaiztoak baizik. Baina lasai, historiak bakoitza bere gurdira uztartzen du.

Begetalago bilakatuko bagina?

Ez, alajaina! Landareak mundu honen oinarria dira, etengabeko ikasgai. Zoratu gabe, ordea. Emakumeok eta gizasemeok gara, haiei esker, Lurreko ekosistemaren gailurra, eromeneraino interesgarriak.

Egia, lorontzi izatea ez dugu maite.

Ur aparretan agertzea oso geurea dugu. Dotoreena, nabarmenena, deigarriena, apainena, perfumatuena azaltzea, etengabe besteak erakarri nahi hori, animalia da erabat. Zikinena.

Gauza garbirik bada, asfaltoa.

Asfaltoa! Jan egingo gaitu. Geure simaurretan itoko gara. Denon ardura da eta, neure artean, neure buruak auzo lotsa sortzen dit.

Progresoa, badakizu.

Progreso honek, behingoz, progresoa txarra dela konturatzeko balioko balu, gaitzerdi! Utikan progresistak! Axkar, lixtomari, motx, izorratzaile, diruaren soldaduak!