Gaur 500 urte bete dira Magallaes eta Elkanoren espedizio armatuak lehen hildakoa eragin zuela. Ez zen izan, ordea,  bidean “aurkitu” eta hil zituzten Amerikako edota Asiako herritar bat. Tripulazioan ardura handia zuen itsas-gizon bat izan zen: Albanian jaio eta Italiako Sizilian bizi zen Anton Salamon. Espedizio horretako bost itsasontzietatik munduari bira eman zion Nao Victoriako maisu zen. Antonio izeneko genoar (Italia) itsasmutilarekin sexu harremanak izatea egotzita, “sodomia” eta "naturaren aurkako bekatua" orduko hizkeran. Brasilgo Santa Luciara heltzean –egungo Rio de Janeiro inguruan–, 1519ko abenduaren 20an, borrero batek bete zuen Magallaesen agindua eta urkatu zuen Salamon.

Antonio izeneko itsasgizona handik lau hilabetera, Argentinako San Julianen, bere buruaz beste egin zuen. Bere burua Atlantikoko ur hotzetara bota zuen, “erruagatik” setiatuta. Hau Joan Sebastian Elkanok berak kontatu zuen bidaiatik itzultzean, hildakoen zerrenda azaltzean. Azalpen horretan labur-labur dio Elkanok 1520ko apirilaren 27an Ginovesek bere buruaz beste egin zuela, "sodomitikoa" izatea leporatuta.

Ez dago informazio askorik pasarte honi buruz, baina kasuak balio izan zuen Fernando Magallaes kapitainak han nork agintzen zuen argi eta bortizki adierazteko. Espedizioaren ikuskatzaile Juan de Cartagenak “naturaren aurkako bi bekatariak” zigorrada edo latigazo batzuk jasotzera zigortu nahi zituen, baina Magallaesek, erabaki zuen Salamon maisua hiltzea eta Antonio itsasmutila barkatzea. Horrek Cartagena haserrearazi zuen eta horregatik atxilotu egin zuten, men ez egiteagatik.

Hau ez kasu bakana, noski. Orduko Espainiako Inperioaren arauetan zigortuta egon arren, itsasontzietan harreman homosexualak, eta bortxaketak oso ohikoak ziren, eta horiekin lotutako prozesu judizialak ez ziren gutxi ziren mendeetan.