Poztu ninduen Madrilen Nikaraguarekiko elkartasun ekitaldi bat antolatu zutela jakiteak. Bilbon egindako lehenengo elkarretaratzean, nire neskalaguna eta biok izan ezik, Moyua plazara hurbildutako guztiak Nikaraguako etorkinak ziren. Ekitaldi horretan abestu behar zuen musikari ezkertiar baten sare sozialen bidez jakin nuen. Pozaren ondoren jarraian amorrua sentitu nuen, musikari honen lagun batek utzitako iruzkina irakurrita: “Indarkeria bakarra inperialismoak finantzatzen duena da. Nikaraguaren kontra doaz, Venezuelaren kontra doazen bezala”.

Baina zer ari da gertatzen Nikaraguan? Agian ez duzue gauza askorik entzun. Jakin badakigu Erdialdeko Amerikak interes mediatiko eskasa jasotzen duela. Agian, albiste labur bateren bat entzun duzue: gizarte segurantzaren erreforma baten kontrako manifestazioetan hildakoak egon direla. Agian, protesten atzean Ameriketako Estatu Batuen esku-hartze plana dagoenaren teoria entzun duzue, ARGIAn bertan. Argia.eus-en apirilaren 25ean argitaratutako albistean, giza eskubideen defentsan lan egiten duten nazioarteko erakundeengana jo ordez (esaterako, IM-Defensoras Erdialdeko Amerikako emakume giza eskubide defendatzaileen sarea), Nikaraguako herri mugimenduetara jo ordez, Telesur hedabidea izan da bere iturri bakarra. “Trumpen gobernuak, iraganean Obamaren lan taldeak Venezuelan egin bezala, ‘kolpe biguna’ eman du Nikaraguan, iraultza sandinista gelditu eta herrialdean zuen kontrola berreskuratzeko. (…) Manifestazio baketsutan eskuineko alderdietako kideak indarkeriaz sartu dira, kaosa sortu eta gobernuaren dimisioa behartzeko”.

Amorrua. Amorrua. Amorrua!

Ez ezazue sinetsi!

Polizia eta gazte sandinista armatuak izan dira 46 mutil gazte hil dituztenak eta denden arpilatzeen bidez protestak kriminalizatzen saiatu direnak. Unibertsitateetan itxialdien kontra suzko armekin egin dute; sare sozialetan #SOSNikaragua traolaren bidez bideo mordoa topatuko duzue. Nire lagunak han zeuden. 46 hildako horien artean, kazetari bat. Buruan tiro bat jaso zuen Facebooken bidez protesten berri ematen ari zela. 46 hildakoen artean, Nolan nire lagun maitearen lehengusua.

Francisca Ramírez lider indigenak labankada jaso zuen Managuara protestekin bat egitera bidaiatzen zihoala. Bera ere Donald Trumpen konplizea al da? Eskuinekoak al dira Ozeanoarteko Kanal bat eraikitzeko asmo iruzurtia medio, lurren desjabetzea eta protesten errepresioa pairatu dituzten milaka nekazariak? Hori ez du Telesurrek kontatu. Ezta Daniel Ortega 2007an boterera itzuli zela eskumako alderdi batekin, Eliza Katolikoarekin eta enpresa oligarkiarekin negoziatu zuelako. Fabore hori itzultzeko lehen neurria: abortua legez kanpo uztea.

Mugimendu feminista izan da Daniel Ortegaren gobernuko botere metaketa eta ustelkeria salatu duen sektore nagusienetariko bat. Matxista-leninistek gustuko dute feministok CIAren txotxongiloak garela esatea, klase borrokaren etsaiak garela. Ez sinetsi.

2012 urtetik daramat Nikaraguari, bere herri mugimenduei, lotuta. Managuan urtebetez bizi nintzen. Gizarte ekintzaileak dira nire lagun “nika” guztiak. Nazioarteko hedabide eta alderdi politikoen babes falta (Telesurren kasuan agerizko manipulazioa) mingarria da eurentzat. “Trump, bitch. Sit down. You got not vela en este entierro”, txioa partekatzen dute eta “Aberri librea ala hil” oihukatzen dute. Iraultza sandinista lagundu zenuten euskaldunok garbi izan beharko zenukete Ortega Sandinoren traidorea dela. Kaleetan eta unibertsitateetan piztu dena da egun lagundu behar dugun iraultza.