Larunbat eguzkitsuetan, jendea alde zaharrera joaten da erosketaren bat egin eta pote bat hartzera, haurrek bazterrak nahasten dituzten bitartean. Pasa den martxoaren 11n, Iruñean, herri mugimenduak jasotzen duen errepresioaren aurkako manifestarien eta Espainiako poliziaren arteko istiluek bezeroen eta auzokideen egunerokotasunaren armonia aztoratu zuten.

Ahots ugarik gaitzetsi dute manifestarien jokaera. Ez dira horrela ibiltzeko garaiak. Bizikidetza baketsurako garaia da orain.

Larunbat eguzkitsuetan, gehiengoa, garagardo bati helduta, ez da zapaldua sentitzen, ez langile desjabetu, ez emakume eta ez beste ezer. Eta ez du kaleetan biolentziarik ikusi nahi. Baina bakerik ez dugu. Gudan murgilduta gaude, kapitalismoak bizitzari berari deklaratu baitzion guda jaio zen egunetik.

Egun hartan, Iruñean, bakerik ez dagoela ikusarazi zuten gazteek, eta nik ez dut uste hori egin ez dezaten exijitzea zilegi denik.

Sistema eraldatzeko antolatzen direnek beharrez egiten dute talka sistemarekin, beharrez egiten dute topo errepresioarekin bere forma guztietan, sistemaren funtsa den biolentziarekin. Haiei guztiei, Errenteriako hiru gazteei, elkartasuna.