Ezezagunen bizitzak izorratzea gozagarri duen bikote heldu manipulatzailea (Silver tongues). Kontrolik gabeko sexu basatiaren bidez barne-frustrazioak askatu nahi dituen yuppie estatubatuarra (Shame). Sekta baten menpe nortasunik gabe amaitzen duen neska gaztea (Martha Marcy May Marlene). Amabirjinarekin elkarrizketa faltsua duen emakume libanoarra (Et maintenant on va oú?). Gisa horretako istorio eta pertsonaia bitxiekin indartsu hasi da Zabaltegi. Eta, dena esate aldera, baita ero xamar ere.

Lehenengo egunetako hainbat pelikula ikusita, badirudi psikologotan dirua xahutu beharrean pelikula bat egitea otu zaiela zuzendariei. Esango nuke, barruan borborka dituzten buruhauste, gogoeta, fobia eta konplexuak pantaila handira bideratu dituztela. Baina fobiaz eta konplexuz betetako gizaki bereziak dira zinegileak, ala gainerakoak ere ez gara uste dugun bezain arruntak? Hots, arakatzen hasiz gero, barnealdean atzamarka, ez al genuke baieztatuko konplexuak garela gu geu ere?

Zabaltegiko pelikulek erakutsi digutenez behintzat, korapilatsuak, oso korapilatsuak dira giza harremanak eta zalantzaz, beldurrez, sekretuz, gezurrez, desirez betetako pertsonak gara. Horretaz guztiaz mintzo dira filmak; erlijioaren eragina eta boterea, senideen arteko hartu-eman gorabeheratsuak, ezberdinarenganako gorroto zentzugabea, zahartzaroaren gainbehera jorratu dituzte, besteak beste, The tree of life, Nader and Simin, a separation edota Arrugas pelikulek. Bizitzaren konplexutasunaz hausnartzeko lan aproposak izaten ari dira aurtengo Zabaltegikoak, psikologotarako sosik ez duenarentzat.