Zuek udal eta foru hauteskundeetara aurkezteko asmoa agertu duzue. Batasunak ordezkatzen duen sektore zabal horrek aurkezteko zirrikiturik ez balu ere bai?

Hori hipotesi zaila da, bere testuinguruan aztertu beharko litzateke. Gu ilegalizazioaren gorabehera hauek hasi baino askoz lehenago hasi ginen politikan eta, politikari lehentasuna aitortuta, politikagintzan ahal dugun guztia eragin nahi dugu. Arrazoi asko medio, jadanik sarritan azaldu ditugunak, Alderdi Politikoen Legearen aurka agertu gara. Nik oraindik uste dut Batasunaren ilegalizazioa ez dela gertatuko, baina gertatzen bada, guretzat oso egoera zaila sortuko da, baina denontzat oro har. Gure botoak guztiekin eztabaidatuko ditugu, ez Batasunarekin bakarrik.

Zailtasunak politikan berezkoak dira, eta guri ez digu inork ezer oparituko. Presio horri eutsiz irabazten zaio, lasaitasuna eta pazientziaz. Kongresuan talde bat pankarta batekin jarri zitzaigun -une batean 43 pertsona- eta ez ziren Segikoak bakarrik, adin guztietakoak ziren, parlamentarioak ziren, AABetan lan egiten dutenak, Mahai Nazionaleko pertsona batek egunkari batean idatzitakoa ere hor dago... Aurretik ere panfletoak izan dira, kartela, pintadak Amurrio, Bermeo, Donostian, hor dira ETAren agiriak... Horri guztiari, Nafarroako Gobernuko bozeramaileak guri buruz esandakoei bezala egiten diogu aurre. Borroka ideologikoa eramaten dugu aurrera eta hori irabazten ari gara.

Hori hala izan zen Aberri Eguneraino. Iazko ekainaren 30ean alderdi gisa eratu ginenean lehentasunezko harremanak eskaini genizkien Batasuna eta ABri. Lehenbiziko bileran Batasunak errefusatu egin zuen eskaintza hori...

Bai, hasierako bilera haren ondoren, harreman hotzetako garai bat izan zen eta gero bilera bat nahiko txukuna eta egokia. Ekainaren erdialdean beste bilera baterako geratuta ginen eta ez zen gauzatu Gorka Martinezen hileta elizkizunak zirelako. Hori normala da, baina ordurako jada herrietan agertuak ziren panfletoak eta abar. Kongresura ere gonbidatu genituen baina ez ziren azaldu. LABekin ere izan ditugu harremanak, eta kongresura ere gonbidatu genituen, baina ez zirela etorriko adierazi ziguten. Aralarrekiko bere adostasuna adierazi duen jende asko dago LABen, hori ere kontuan izatekoa da eta jarri beharko dugu mahai gainean noizbait, baina ez dugu presarik eta lasai arituko gara. Argi dugu jarraitu behar dugula, besteak beste, ezker abertzalea posible egiteko.

Ez dela egia, argi eta garbi. Alderdien Lege Berriaren aurka beste inork bezain gogor egin dugu. Batasunak eta Aznarrek berdin jokatzen dute gauza batean, biek diote legea Batasuna legez kanpo jartzeko egina dela, eta badirudi Batasunak egin behar duela haren aurka eta gainerakook gure atxikimendua erakutsi, baina legeak guztioi eragiten digu, haizea bezala da, falta bada guztioi falta zaigu. Orain, erakundeetan ez aritzeko kanpaina batean ari dira, erabaki hori erabakigarria balitz bezala. Aspaldi bukatu zen kanpaina eta halakoen joka modu hori; hori izan da ezker abertzalea askotan begiak estaltzera eraman duena: gaur kanpaina honengatik, bihar besteagatik... kanpainitis horrekin estali dira politikan izan behar diren jarrera duin eta iraunkorrak.

Oso ausarta da eta oso aintzat hartzekoa. ELAk sarritan betetzen ditu herri honetan dauden hainbat hutsune, besteak beste, indar politikook egin beharko genituzkeenak betez. Abiapuntu garrantzitsua izan liteke. Edozein modutan, gure bake proposamenean, ildo politikoan eta kongresuan bost edo sei ideia zehatz azpimarratu genituen: bakegintza sakontze demokratikoa medio egin behar da, eta bide horretan ezin daitezke lorpen politikoak eskuratu, hori hutsegitea litzateke eta horretan ez gatoz bat ETArekin. Elkarrizketa eta negoziaketaren bitartez egin behar da hori, bertako indar politiko eta sozialaren artean, hau da, Aljerren gertatutakoaren antitesia litzateke. Bigarren urrats batean, akordio hori egonez gero, izango da aukera Estatuaren lege, jurisdikzio, espetxe sistema bereziak eta abarrak ezabatzeko garaia. Eta herriari egin beharreko kontsulta hirugarren pausoa litzateke. Maila taktikoa ezin da nahastu alternatiba ideologikoekin, ezker abertzaleak azken urteetan egin duen bezala, eta hori gertatzen denean politikak antzutasunera garamatza. Garaia da hori dena garbitzeko.

Prozesu subiranista bat beti gauzatzen da dialektika baten bitartez, eta hori gauzatzeko arragoa elkarrizketa eta negoziazioa dira. Guk dioguna da, baketze prozesua eta sakontze demokratikoa egin behar direla lehenbizi. Baketzea da prozesu subiranistaren nahitaezko eta lehenbiziko urratsa.

Estatuak zenbat eta bortitzago jokatzen duen, orduan eta ahulagoa da. Israel ez da inoiz izan Sharonekin bezain ahula eta gainera borroka ideologikoa galtzeko zorian daude. Espainiako Estatua ez da inoiz orain bezain ahula izan. Baikorra naiz alde horretatik. Zer esan nahi du Espainiatik Euskal Herriaz, gehienetan ezjakintasunetik, ari den eguneroko tertuliano uholde horrek? Artilleriarekin ari direla, eta horrek esan nahi du Euskal Herriak aukera handiak dituela, baina hori borroka politikotik etorri da.

Bai, baina ez zen saio bat bakarrik izan, oso zentzu sakoneko ekimena izan zen eta ondorioak atera beharko genituzke eta arrazoitu. Entsegu arrakastatsua izan zen, zalantzarik gabe, baita Nafarroan ere, emaitza ikusgarriak eman zituen, batez ere alor industrialean.

Nik ez dut inoiz esan ETAko zuzendaritzarekin egon naizenik, ez bainaiz egon, baina bai egon nintzela ETAko kide bezala ezaguna den norbaitekin, eta horren bitartez erakundeari mezu bat bidali zitzaion gure jarreraren berri emanez. Hori ñabardura osoz zehaztu nuen, etorri den erantzuna etorri baino lehenago