Aipatzen ari garen txostenean, laneko antolamendu akatsen ondoriozko kalteak ere ageri dira, eta Euskal Herritik kanpo egindako bi azterketen arabera depresio arrisku handiago eta txikiagoak dituzten lanbideak biltzen ditu. Lan mota bakoitzak adimenari eragiten dion kaltea ezberdina dela egiaztatzen da. Horri buruzko azterketak ez dira errazak, zeren ezberdintasun jakin batzuk laneko ezaugarriez gain bestelako hainbat ezberdintasunen ondorio ere izan baitaitezke, esaterako, heziketa maila, adin eta alkoholaren kontsumo ezberdintasunak ere bere eragina izan baitezake.
Ikerketa egiterakoan adimen arazoen maiztasun ezberdinak kontuan izan dituzten azterketak aukeratu ditu txosten honek. Horrela depresioari eta lanbideari atxikitako bi azterketaren laburpena jasotzen du. Horietako bat Grosh eta Murphyk duela gutxi egindakoa da, eta depresioen maiztasuna alderatzen du, 239 lanbidetan aritzen diren 8.500 langileri egindako galdeketa baten bide. Datuak alderatzeko garaian kontuan izan ziren arraza, generoa eta lan ordu kopurua bezalako ezaugarriak. Horren arabera, depresio arriskurik handieneko lanak honako hauek dira: merkataritza gune txikietako zerbitzariak, artxibozainak, garraio eta mezularitza arlokoak, sukaldaritzako eta janariak prestatzeko lanak, tornulariak, lehorrean garbitzeko zerbitzuetako langileek, doitasun handiko lanak, pintoreak, posta bulegoetako lana, inprimategi lana, ibilgailuen salmenta, eskola aurreko eta haur zikloko irakasleak, erreminta egileak eta tapizatzaileak. Bestalde, Eaton, James, Mandel eta Marrisonek egindako azterketaren arabera, depresio arriskurik handieneko lanak honakoak lirateke: lan informatikoak, datuen grabaketak, segurtasun zerbitzuak, abokatuak, irakasleak eta idazkariak.
Lehen azterketaren arabera, depresio arriskurik txikieneko lanak hauek dira: ingeniariak, mekanikari aeronautikoak, artearekin zerikusia dutenak, merkataritzako irakasleak, negozioak, marketina, kontsultoreak, aholkulariak, alikatatzaileak, igeltseroak, hizkuntza irakasleak, harreman publikoak, altzarien salmenta. Bigarren azterketaren arabera: ingeniariak eta osasun arloko teknikariak.
Txostenak dioenez, gai honi buruzko azterketen emaitzak kontinente batetik beste batera lekualdatzea okerrerako bidea izan daiteke. Lanbidearen esanahia bera ere ezberdina da kontinente batzuetatik besteetara. Espainiako Estatuan Lanbideen Sailkapen Nazionalak jarduera ekonomikoen eta kategorien irizpideak elkartzen ditu, eta EEBBetan, berriz, lanean burutzen diren eginkizunei begiratzen zaie.
Txostenaren arabera, hainbat lanbidetako depresio kopuru handiaren zergatia zenbait arrazoietan oinarritzen da. Garunerako toxiko kimikoen eraginpean egoteak arrisku kimikoaren esparruan sartzen gaitu: pintoreak (disolbatzaile bentzenikoak), nekazariak (pestizidak), ehungintza (karbono disulfuroa), lehorrean garbitzeko lanak, industria kimikoa eta abar. Beste lanbide batzutan adimen arazo gutxiago izan ohi da, langileen hautaketa zorrotza dagoelako (esaterako, suhiltzaileen kasuan) edo dauden gehiegizko arriskuen ondorioz bestelako arrazoiengatik -istripuak, arnasarekiko arazoak, minbizia...-lehenago hil daitekeelako.
Baina, nolanahi ere, txostenaren azken atalak dioenez, geroz eta nabarmenago ikusten da hainbat lanbidetan aritzen direnen adimen arazoak laneko antolamenduaren inguruko akatsek -laneko gehiegizko eskakizunek, hari buruzko kontrolik ezak, gizarte laguntza kaskarrak- eragiten dituztela. Dirudienez, ikasketa maila eta dirusarrera gisako eragileek ez dute eraginik arrisku ezberdintasunean