Bigarren egunari hasiera emateko, Carla Simónen Romería izan da aukeratutako pelikula. Bertan, Marina (Llúcia Garcia) ezagutuko dugu ikusleok, 18 urte bete berri dituen neska gazte kataluniarra. Unibertsitatean zinea ikasi nahi, eta beka lortu ahal izateko dokumentuek hasiko dute trama, Erregistro Zibilera joan denean ez baita bere aitaren alaba moduan agertzen.
Hiesak hil zituen Marinaren gurasoak; aita ez zuen ezagutu, umea zenean hil baitzen, eta ama ere gazte hil zen. Dokumentua bete ahal izateko, Erregistro Zibilekoek bere aitona-amonen onarpen moduko bat eskatuko diote, notario aurrean bete eta sinatuta. Horretarako joango da Marina Galiziara, ezagutzen ez duen bere aitaren familiarengana, oporrak bertan pasa eta kontu hau guztia argitzeko.
Larunbat arratseko saioa hasi aurretik, filmaren produktoreak hartu du hitza, eta aipatu du zuzendariaren bizi-esperientzian oinarritutako lana ikusiko genuela. Horrez gain, 1980ko hamarkada amaierako belaunaldi galduari eskainitako pelikula dela ere aipatu du. Hau guztia argi eta garbi ikusi da: oso lan pertsonala eta indibiduala izan da, baina, aldi berean, hiesak eta heroinak ezabatutako pertsonen tragedia erakutsi du.
Bortitza izan da esperientzia, noski: Marina bere aitaren familian ahal bezain ondoen moldatzen saiatzen da, baina, batez ere aitona-amonen isiltasuna eta beren semearen heriotza ezin onartzea pisu handiegia duten harriak izango dira prozesuan. Aurreko belaunaldiek pairatu eta transmititzen jarraitzen duten egoera bortitz hori belaunaldi berrien bizitasunarekin konbinatuta erakusten du filmak. Marina, etorkizuneko zinegile izaki, bideokamera batekin aritzen da oporrak dokumentatzen, une zoriontsu eta zirraragarriak betirako harrapatzen saiatzeko, kaos guztiaren erdian.
Bortizkeria hori guztia, ordea, filmaren azken zatira arte nahikoa sotila eta ezkutukoa izan da: begiradek eta isiluneek adierazten dute hitzek adierazi ezin duten mina. Bukaera aldera, baina, era zuzenagoan erakutsi du problematika guztia, ez ikuspegi bereziki sozialetik, baina bai belaunaldi horren sufrimendua erakusteko beldurrik gabe. Marinaren eta bere gurasoen arteko paralelismoa ere ikusi dugu, eta atsegin izan dut zati hau, zer aldatu den eta zer ez ikusten baitugu.
Gustura ikusi dudan lana izan da Romería, familia baten isiltasuna, aita ezagutu ez eta memoria berreraikitzeko ariketa, heroinaren eta hiesaren arazo soziala... Guztiak ondo biltzea lortu du filmean.
Paris. Modaren astea da. Hiru emakumek ia espazio bera konpartituko dute, baina ez dira beraien artean askorik erlazionatuko, edo ez dute elkarren berririk izango apenas, ez ikusleok adina behintzat. Angelina Jolie aktoreak gorpuztu du Maxime, 50 bat urte inguruko emakume... [+]
Sentsazioa dut, Alberto Rodríguez zuzendariak edozer egiten zuela ere, txaloak eta prentsa ona jasoko zituela Donostiako Zinemaldian. Ea, niri ere gustatu zitzaizkidan La isla mínima, Modelo 77... Baina goazen lan bakoitza ahalik eta independenteen ikustera. Espainiako... [+]
Erotuta utzi nau pelikulak; agian, kritika honen idazteko eran nabarituko zait. Óliver Laxeren luzemetraia honetan, Luis (Sergi López) eta Esteban (Bruno Núñez) ezagutu ditugu, aita-semeak, bost hilabete alaba/arreba ikusten ez dutela eta, bere bila abiatu... [+]
Norbaiti esan diot film hau “publiko guztiendako” dela eta segituan eman dit alto. Erraz ikustekoa da, egia da, baina akaso jende edota belaunaldi jakin bati enbarazu apur bat egingo dio pantailan ikusirikoak. Ajam, bai: zakil-festa galanta erakutsi dute. Eta... [+]
Gustatzen zaizkit dena leku berean eta denbora jarraituan eta epe motzean gertatzen diren filmak. Hauxe da kasua: Le cri des gardes, Claire Denis zinegilearena. Mendebaldeko Afrikan kokatu dute, herrialderik adierazi gabe. Adierazkorra da hori, filma hasi eta buka kolonialismoa... [+]
Han-hemen entzuna dut garai batean baserriz baserri joaten zirela musikariak, eskean pentsatzen dut. Soinua soinean hartuta imajinatzen ditut, atea jotzen eta aurpegia galanki botatzen, barrura sartu ahal izateko. Uste dut noizbait Ruper Ordorika entzun izan dudala entzuna edo... [+]
Ainda estou aqui memoria eta erresistentzia pelikula bat da, horrela esan du Walter Salles zuzendariak, ostiraleko pasearen aurretik. Iaz estreinatutako pelikulak sari dezente irabazi ditu, iazko Goya sarietan eta aurtengo Oscarretan film iberoamerikar onenaren eta film... [+]
Dominga Sotomayorren Limpia pelikulak estreinatu du Horizontes Latinos saila, Latinoamerikako pelikulena, hain zuzen ere. Txileko hiriburuan kokatuta, interna edo etxeko langile baten istorio klasikoa ekarri du pantailara Sotomayorrek. Herrialdeko hegoaldeko klase baxuko emakume... [+]
Zinemaldiko hasierako gala izan da ostiralean, eta Kursaaleko oholtzan Palestinaren eta Israeli boikota egitearen aldeko aldarriak entzun dira. Itziar Ituñok, Silvia Abrilek eta Toñi Acostak aurkeztu dute gala, eta hiruek egin dute Palestinaren alde.
José Alayónen La Lucha besarkadaz beteriko eszena batekin hasi da, indartsu, ohartu garen arte besarkada horiek kanariar borroka deritzon kirol bateko heltze teknika bat zirela. Fuerteventuran, Miguel aita (Tomasín Padrón) eta Mariana alaba (Yazmina... [+]
Zaila izan ohi da, Zinemaldian horrenbeste pelikula ikusteko garaian, egutegia ondo antolatzea. Sail ugaritako filmak aukeratu, gustukoak izango zaizkizunak bilatzen saiatu, egunak eta orduak ondo itxi... Tartean, ordu galduren bat betetzeko, atentzioa eman ez dizun lanen bat... [+]
Juzgurik ez dut egingo ea “okupa onak” edo “okupa txarrak” existitzen diren, baina bateren batek ziur desberdinduko dituela telebistan ikusten dituen “okupak” eta film honetakoak. Ze, funtsean, premia batek eraginda, bere jabetzakoa ez... [+]
Film honek irekiko du gaur, ofizialki, Donostiako Zinemaldia, baita Sail Ofiziala ere. Daniel Hendlerrek zuzendu du 27 noches pelikula, hein handi batean errealitatetik asko duena. Baina ziur ez zela istorioa errealki hain arin iragan.
Martha Hoffmanek 80taka urte ditu,... [+]
Euskal Aktoreen Batasunak emandako saria aktore irundarrak jasoko du aurten, Euskal Zinemaren Galan egingo den ekitaldian, irailaren 23an.
Beste urte batez, ARGIA komunikabidea bertatik bertara ibiliko da munduko zine jaialdirik ezagunenetakoan, Donostiako Zinemaldian, ostiral honetan hasi eta hurrengo larunbatera arte. Fokuen azpian ibiliko diren filmei ez ezik, apalago igaroko direnei begira ere ipiniko gara, eta... [+]