1993an egin zituzten lehen mintzapraktika saioak, euskaltegietako irakasle ziren bi bagerakide datu soziolinguistikoetan euskararen ezagutzak eta erabilerak ez zutela bat egiten ohartu ondoren. “Ikasleek euskaltegian euskaraz egiten zutela baina handik aterata, konfiantza falta edo beldurragatik, euskaraz aritzeko zailtasunak zituztela ikusten zuten”, dio Aitziber Gurutzeaga Bagerako kideak

Garai hartan alemana ikasteko hizkuntza trukaketa programa bat zegoen Donostian, hau da, bi pertsona elkartu eta bat alemanez eta bestea beste hizkuntza batean aritzen ziren. Ideia hori izan zuen abiapuntu Mintzalaguna egitasmoak.

Sorrerako urteetan bagerakide edo proiektuarekin bat egin zuen euskaldun zahar bat euskara ikasle batekin biltzen zen, baina premiak hala eraginda euskaldun zahar bat eta bi ikasle batzen hasi ziren geroago. “Beharra zegoelako egin zen hori baina gero jendeak baloratu zuen elkarrizketarako askoz aberatsagoa zelako. Oreka bilatu behar da, guztiek hitz egiteko aukera izateko”.

Profil aldaketa

Gizarteko aldaketek isla dute honelako proiektuetan eta hizkuntza ezagutzari dagokionez garapena nabarmena izan da gurean: “Egitasmoko jendea gero eta helduagoa da, gero eta gazte gutxiago daude. Nabaritzen da gehiengoa euskaldunduta ateratzen dela hezkuntza sistematik. D eredua gutxiengoa zeneko jendeak euskaltegira jo du gero”.

Euskaltegitik mintzapraktika saioetarako jauzia modu naturalean egiten da, “erabat osagarriak dira eta maiz beharrezkoak”. Izan ere, mintzapraktikan parte hartu ahal izateko euskaraz elkarrizketa bat eduki ahal izateko adinako maila eskatzen dute. “Gero eta gehiago etortzen zaizkigu euskaltegian urte asko eman dituztenak eta B ereduan ibilitako ikasleak. Ikastetxea utzi zuenetik euskara erabili ez duen D ereduko ikasleren bat ere badugu”.