Duela gutxi jakin izan da Podemos-Ahal Duguren postura Gure Esku Dago (GED) plataformaren ekainaren 5eko ekimenarekiko. Hainbat txio eta mezu jaso izan nituen gizarte sareetan, non erabakitzeko eskubidearen aldeko hainbat lagunek euren frustrazioa erakusten zuten alderdi moreak GEDi sostengua kendu ziolako. Gogoratu behar da hiru urte eskas direla Podemosen euskal mugapeneko hainbat kidek Durango eta Iruñea lotu zituen giza-katean parte hartu zutela, GEDk antolatutakoa eta 100.000 lagun pasatxo elkartu zituena. Halaber, ez dira gutxi izan Pablo Iglesiasen koadrilak erabakitzeko eskubidearen alde agertutako aldiak, herriak dagozkion erabaki orotan parte hartzeko eskubidearekin lotuta betiere. Hona arte, istorioa zoragarri zirudien, eta historia, oso besteko.

Harritzen nauena, ordea, hainbat kide harritzea da, ezein déjà vu baten aurrean besterik ez gauden. Trantsizioan, gogora dezagun, PSE-PSOE alderdia ezkertiarra, kasik marxista, errepublikanoa eta Euskal Herriaren erabakitzeko eskubidearen defendatzaile sutsua zen. Txiki Benegasen ibilbidea aztertzea, edo Rubialen Euskal Herriaren ikuspegia ikastea besterik ez dago, edo gogora ekartzea Partido Socialista de Euskadi izenpean, Hego Euskal Herriaren osoaren sozialistak elkartzen zirela. Bai, Nafarroa Garaikoak ere bai, eta bertoko lehendakari izandako Urralburuk, EArekin gobernua osatuz, ikurrina jartzen zuen bere bulegoko mahaian. Hau guztia, Felipe Gonzalez Eibarretik zebilela, Gora Euskadi Askatuta oihukatzen, pasa den apirilaren 22an Pablo Iglesiasek Iruñean Euskal Herriari egindako laudorioen antzeko. Zera, hainbat ezkertiar abertzalek Podemos bozkatzen dutela? Tira, 1982an ere Euskadiko Ezkerra alderdi hura PSErekin elkartu zen, gaur egungo PSE-EE/PSOE sortuz, eta alderdi "berrituan" euren siglak besterik gelditzen ez direla.

Podemos, bere horretan, Espainian umezurtz geratutako langileriaren ahotsa baino ez da, PSOEk bazterrean utzi zuena. Eta gurean, langileria euskaltzalearen testigua jaso duen aitzineko PSE, Rubial, Benegas eta familiakoek abandonatua, eta Euskal Herriak memoria erraz galduta, historia berdina errepikatuko dutenak. Adibide gehiagorik? Bada, Iglesiasek aipaturiko Iruñeko agerraldi hartan, EAE eta Nafarroaren arteko harremanak herriaren esku utzi behar zirela defendatu zuela. Baina eusko lurretan aurkeztu ziren lehen unean Euskal Herria Ahal Dugu ziren, eta orain Euskadi Ahal Dugu eta Podemos Navarra –PSE eta PSN, beti PSOE–. Eta hauteskunde orokorren bueltan, erabakitzeko eskubidea "marra gorria" bazen, orain GEDrekin PSEk nahi duen harreman bera nahi ei dute.

Iglesiasek aski maiteko duen Fidel Castrok zioenez, madarikatua da bere historia ezagutzen ez duen herria, errepikatzera kondenatuta baitago. Agur, komandante!

Aitor Gaztainaga Zumeta

Komunikazio Politiko eta Instituzionaleko Irakasle (EHU)