59 eta 85 urteko adin tartean dauden lau gizon batu ditugu mahaiaren bueltan, gorputzaren zahartzeaz eta horrek sexualitatea eta maskulinitatea ulertu zein praktikatzeko moduetan duen eraginaz kalakan. “Apenas pentsatu edo hitz egin dudan horretaz, ez dakit inongo ekarpenik egin dezakedan”, izan da lauen hasierako erantzuna solasaldirako proposamena jasotzean. Hortik lehen egiaztapena: ez dugu gai horietaz hitz egiten; hitz egite soila bada ekarpena, hortaz. Gorputzaren gainbehera... [+]
Eduki hauek interesatzen zaizkizu? Kanal honen RSS jariora harpidetu zaitezke.
Hirugarren adineko pertsonei, gaixotasun kronikoak pairatzen dituzten pazienteei eta jarduera fisikoko eta osasuneko tokiko proiektuei zuzenduta daude. 200.000 euroko laguntzak izango dira.
Proba xume, eta era berean esanguratsua egin zuen Goyhenechek Izpurako Luro Fundazioaren zahar etxean. Ergoterapeutek pazientearen autonomia mantentzeko ahalegina egiten dute eta Goyhenechek jakin nahi zuen ea jatorrizko hizkuntzan artatuz gero gaixoaren gaitasunak gehiago sustatzen ziren. Ikerketa lana Belgikan saritua izan da eta duela gutxi UEUk eta Iker zentroak antolatutako Hizkuntzalaritza klinikoko I. jardunaldian azaldu du egileak.
Basamortuan dabiltza lanean euskal profesionalak. Hizkuntza nahasmenduak (afasia) dituzten euskaldunak artatzeko ia bitartekorik gabe egiten dute lan. Zein hizkuntza arazo duten ebaluatzeko euskarazko testik ez, hizkuntza berreskuratzeko esku-hartzea ere ezin egin euskaraz egoki, eta ikerketa lanak ere urri dira. UEUk eta Iker zentroak Hizkuntzalaritza klinikoko I. jardunaldia antolatu zuten irailaren 4an. Ikerlari eta profesional batzuk ari dira basamortua ureztatzen.
Kalera indarrez bueltatzeko beharra argi ikusten du Ana Mezo, Oneka emakume pentsionisten plataformako kideak. Birusak zaintza arazoak eta gabeziak mahaigaineratu dituen honetan, borroka sozialen atomizazioa bukatzearen beharra defendatu du.
Elkarrizketa hau Pikara Magazinek argitaratu du eta Creative Commons lizentziari esker ekarri dugu. Jatorrizko elkarrizketa luzeagoa da eta lotura honetan daukazue.
Hedabideetako lehen lerroetatik erori dira. Hildakoak eta kutsatutakoak zenbatzen zituzten bitartean izuturik egon ginen zahar egoitzei begira. Olatu beldurgarriena igaro da eta badirudi urak bere onera etorri direla. Egoiliarren senideek eta egoitzetako langileek ez diote halakorik. Minez gainezka duten barrua husteko premia dute eta ausart seinalatzen dituzte pandemiaren kudeaketa kaskarraren erantzuleak: Gipuzkoako, Bizkaiko eta Arabako Foru Aldundiak.
Pribilejiatu bat naiz, badakit. Bizi garen etxeak elkar hiltzea desio ez izateko adina espazio dauka –ez gara berralokatutako gela batean bizi, gure kasuan lau pertsona, hamar metro karratutan–: badaukagu, hala behar izatera, gela bana, balkoi bat, joan-etorriak egiteko pasilloa. Seme-alabak ez dira txikiegiak, egun osoa inguruan molestatzen ibiltzeko, ez handiegiak, egun osoa lagunekin kalera atera nahi izateko; gainera hizketaldi inteligenteak eduki daitezke jada, eta oraino,... [+]
Eusko Jaurlaritzak 18 urtez gorako 750 pertsonari egin dio galdeketa eta argitaratu ditu emaitzak. Arreta deitu diguten erantzunak laburtu ditugu jarraian. Adibidez, herritarrek kezka handiagoa dutela EAEko ekonomiagatik beren etxekoagatik baino eta lurraldearen ekonomia urtetarako ahulduko dela uste izan arren, beren egoera ekonomiko pertsonala hurrengo urtean ez dela askorik aldatuko erantzun dutela.
EAEko eta Nafarroako Pentsiodunen Mugimenduak gutuna bidali die Eusko Jaurlaritzako Osasun eta Gizarte politiketako sailburuei, ahaldun nagusiei eta Nafarroako lehendakariari. Egoitzetako eta etxez etxeko zerbitzuetako informazio osoa, egiazkoa eta objektiboa eskatu dute.
65-70 urtetik goragokoentzat konfinamenduak segitu beharko duela zehaztu bazuen ere apirilaren 13an, azkenean, hori ez da horrela izango. Neurriak eragin kexuak baretzeko behar izan du hitza hartu Macronek.
Jendarte sistema tradizional askotan “gerontokrazia” moduko antolaketa oso ohikoa zen. Gizakiaren historiaren pasarte gehienetan, eta duela oso gutxi arte, aldaketak mantso suertatzen ziren. Jende gutxi iristen zen zahartzarora. Horrela, zaharra izatera iristea salbuespena zen garai hartan. Hori dela eta, taldearen zaharrenak bereziki zaintzen zituzten, jakinduriaren kutxaren jabe baitziren.