O inverno sempre me sucedeu melancólico. Era tempo de mirar pola xanela e de lembrar. Unha burocracia ineluctable entre o outono e a primavera, pintar de novo en branco sobre un paramento vertical para reflectir o que se queira. Non é só asunto meu, aos que esquecen que a neve está húmida tamén se lles arroiban as xemas de cando en vez. A nostalxia resume a época, quentarche as mans á altura da cheminea que nunca tiveches, mentres devoras polvorones que nunca che gustaron.
A nostalxia é verdadeiramente poderosa. Non é algo novo, seino, seino, e constitúe unha telaraña invisible. Fío invisible que suxeita o talón e o dedo, pegañento, caos, obstáculo. A que incita a aquilo que está arraigado. Pero isto non é un ensaio antropolóxico, senón unha reflexión do que, polo momento, mira cara arriba e cara abaixo nas redes.
A nostalxia non é a sensación de falta de tempos simples do pasado; a nostalxia é, sobre todo, o desexo dun tempo que nunca sucedeu
Son moitas, moitas, moitas, as historias de arte clásica que aparecen ultimamente: A nosa Señora de París ou de Amiens, a catedral de Colonia, a de Burgos, Bernini, Borromini e moitos outros nomes italianos. Mestura, non importa a arte grega, o gótico, o barroco ou o neoneoneoneonoclasico. O fondo, a mensaxe, unha inxenua ocorrencia que florece unha vez en centos de fotos: Por que non construímolo xa?
A resposta parece evidente para todo o lector: polas mulleres, polos maricóns, polos mouros, polos migrantes, polos woks… A propaganda reaccionaria, por suposto. Algunhas das cuestións que tomaron a responsabilidade de difundir esta mensaxe nas redes de forma case industrial, apoian a unha multitude de seguidores. Non se pode dicir aos fascistas que non teñen capacidade para organizarse.Ao César o que é do César.
Non é fácil, mentres les esta columna (corintio) moita xente viu fotos de Versalles e preguntouse sinceramente por que non fanse esas cousas. Parece ser que os outros tempos foron máis fáciles. A nostalxia non é a sensación de que falten tempos simples do pasado; a nostalxia é, sobre todo, o desexo dun tempo que nunca sucedeu.
Nas fotos todo parece fácil, resúltame sospeitoso. En branco e negro tamén se eliminan os problemas ás fotos. Repetiuse unha e outra vez que se nos ensina a historia a aprender de nosas propias meteduras de pata (suxeito elíptico, rede flag), pero ninguén tivo a suficiente valentía para falar dos nosos prestixiosos erros. A conclusión é evidente; unha tendencia excesivamente esaxerada a encher ocos se non se ten unha memoria real, o histórico fill in the gaps.
Pero isto non é un ensaio histórico, senón, polo momento, unha reflexión dun ateo de catedrais e palacios. É un aviso para que non se mesturen nostalxias velenosas entre ordes clásicas, esculturas de mármore e frontóns xigantes. Á fin e ao cabo, a única maneira coñecida de avanzar historicamente foi incendiar palacios, igrexas e castelos.
Puntobobo
Itxaso Martin Zapirain
Erein, 2024
----------------------------------------------------
Izenburuak eta azaleko irudiak (Puntobobo, artile-mataza eta trapuzko panpina) osasun mentala, puntua egitea eta haurtzaroa iradokiko dizkigute, baina adabaki gehiago... [+]
Fiesta y rebeldía. Historia oral del Rock Radical Vasco
Javier 'Jerry' Corral
Liburuak, 2025
------------------------------------------------
Javier Corral ‘Jerry’ EHUko Kazetaritzako lehen promozioko ikaslea izan zen, Euskal Herriko rock... [+]
O mar chea ouro de
Dani Martirena
Imaxes: Ana Ibañez
Txalaparta, 2022
--------------------------------------------
O lector que se penetre neste libro terá moitas sensacións. Chama a atención a cor ouro e a blancura das letras da superficie, cun pouco de azul na... [+]
Migrantes
Issa watanabe
Editorial 1545, 2024
-------------------------------------------
A editorial 1545, á que non coñecía, traduciu e publicado en 2024 o libro Migracións de Issa Watanabe. Narra o proceso migratorio que leva a cabo un grupo de animais e móstranos... [+]
Burgosko Gamonalen 2014ko urtarrilean gertaturikoa M15 mugimenduak eta antzekoek hauspotutako protesta soil batzuk izan zirela uste duena, oso erratuta dabil. Auzoaren memorian arakatzea besterik ez dago konturatzeko zer nolako eragina izan zuten iraganeko galera sentimenduak,... [+]
DBH4 errepikatu zuen urtea gogoratzen du Jonek Pleibak (Susa, 2024) eleberrian. Adinkideak Durangoko institutura aldatu ziren, eta Polly auzokidearen ikasgelan geratu zen bera. Haurtzaroa Joneren baserria eta Pollyren txaleta lotzen zituen errepidean gora eta behera emana zuten... [+]
UN SINXELO DETALLE
Adania Shibli
Tradución: Aitor Blanco Leoz
Igela, 2024
----------------------------------------------
Durante estes días, un soldado israelí bombardea con drones a hospitais, escolas, campos de refuxiados palestinos coma se tratásese dun... [+]
Fun Home. Unha tráxica historia
familiar Alison Bechdel
Txalaparta, 2024
---------------------------------------------
Fun Home. Alison Bechdel é coñecido pola primeira publicación da novela gráfica Unha tráxica historia familiar (2006), aínda que el mesmo... [+]