En abril denunciaron a situación de “caos” en Correos de Vitoria-Gasteiz. Cal era a situación?

A política de contratación cero fai que o número de traballadores sexa demasiado pequeno para poder levar a cabo a carga de traballo que hai, e ademais as baixas non se substitúen. Aos traballadores non lles é posible repartir todos os envíos existentes, e necesariamente teñen que priorizar algunhas cousas e refugar outras. Os maiores deciden que é o que se prioriza: sobre todo, os envíos das grandes multinacionais de paquetería que todos coñecemos. Pola contra, as cartas refúganse ou se deixan para o final, aínda que en moitas ocasións son moi importantes para a cidadanía.

Na carta que non chegan mencionaron as citas médicas, de Facenda, ou as citacións dos xulgados. Isto pode prexudicar seriamente aos cidadáns.

Sabemos, por exemplo, que moitas mulleres perderon unha cita para facer mamografía, xa que non recibiron a carta da cita ou a recibiron tarde. Isto causou un dano a estas mulleres, por suposto, pero tamén a Osakidetza. Ese pode ser o dano máis grave que coñecemos, pero hai máis.

Que pode facer un cidadán ante isto?

Nestes casos é importante que o afectado presente unha reclamación para presionar á empresa, facerse cargo da situación e contratar máis persoal. As reclamacións pódense presentar en calquera oficina ou a través de Internet.

Pasou un mes e medio desde a vosa denuncia. Mellorou a situación desde entón?

Algo si, xa non temos miles e miles de cartas acumuladas, pero non porque a dirección tome medidas, senón porque algúns traballadores que estaban de baixa ou de vacacións volveron aos seus postos de traballo. Pero en calquera momento volveremos estar na mesma situación: si hai baixas que coincidan, porque nas vacacións de verán haberá menos traballadores, ou na zona de Nadal, cando os envíos se multipliquen moito.

Eu vivo na Zona vella, durante dous meses non me chegou o semanario ARGIA, e un día recibín sete revistas xunto á caixa de correos. Volvéronse normais?

Non deberían ser normais, pero é verdade que poden suceder. O carteiro da Zona vella estivo medio ano de baixa sen ninguén que lle substituíse. Pero se pode repetir en calquera dos barrios de Vitoria-Gasteiz, e tamén está a pasar nalgunhas localidades alavesas: Laguardia, Salvatierra, Llodio, Amurrio. O número de traballadores é demasiado pequeno, imaxínache que hai catro traballadores e que dous danse de baixa, a carga de traballo é a mesma. O que se fai nestes casos é repartir un día varias localidades, outro día outras, e ir acumulando envíos non preferentes: cartas, citas médicas ou de Facenda, facturas, etc.

Desde cando isto sucede en Correos?

A situación vén de lonxe, pero se deteriorou moito desde que Pedro Saura tomase posesión do cargo de presidente de Correos en Madrid, en decembro de 2023. Desde o primeiro día que ordenou a política de recorte de gastos, argumentando que a empresa é deficitaria, notouse moito na contratación. A nós os dirixentes de aquí dinnos que piden novas contratacións, pero que desde Madrid lles din que non hai diñeiro.

Tiven un amigo traballando en Correos e dicía que case todo o que distribuía era unha paquetería de Amazon.

Está a priorizarse a paquetería dalgunhas empresas concretas. A maioría pertence ao Amazon ou a outras grandes multinacionais con contrato con Correos. Supoño que serán contratos moi substanciosos. Estes paquetes priorízanse claramente, pode ver ao xefe en calquera centro de distribución en función das tarefas.

Non hai un conflito entre o servizo público que Correos debería ofrecer e esa visión empresarial?

Correos é un dereito da cidadanía e Correos é unha empresa pública creada para facer efectivo este dereito: Correos é un servizo público, como a sanidade ou a educación son públicas, polo que non ten por que ser rendible. Isto é así legalmente, e Correos négase a realizar esta función. Non digo que non teñamos que repartir eses paquetes, pero non pode ter prioridade. No mercado do servizo de correos hai moita competencia, Correos meteuse niso e está a obviar completamente o que debería ser a súa esencia.

O enfoque mercantilista afecto tamén ás condicións laborais dos traballadores?

A política de non contratación impón aos traballadores a sobrecarga de traballo. Os seus líderes presionan aos traballadores para que fagan o traballo de dous ou tres, e á vez apértanlles moito desde Madrid. O ambiente é de alta presión.

E os salarios?

É escandaloso. Levamos catorce anos sen asinar o convenio. Nos últimos quince anos perdemos máis de 200 euros de media, o salario base está en 1.200 euros netos máis ou menos. Doutra banda, realizan moitos contratos parciais, a media xornada, para traballar só o fin de semana...

A nova dirección anunciou nun primeiro momento a intención de renovar o convenio, collémolo con esperanza, pero xa empezaron a facer trampas. Hai uns meses asinouse un acordo marco entre a dirección e os principais sindicatos, CCOO, UXT, CSIF e o Sindicato Libre. Levarano á mesa de negociación, polo que non hai unha negociación real con outros sindicatos. E o que se acordou é, en resumo, unha palabra máxica, unha flexibilidade: reducir as horas de traballo en función da estación e a carga de traballo (por exemplo, no verán), ou aumentar (por exemplo, en Noiteboa); unha mobilidade funcional, para cambiar de posto de traballo cando a dirección queira; unha mobilidade física, para que os distribuidores poidan cambiar de lugar. Queren impor todo iso con incentivos: se o aceptas complementaranche un pouco o salario, pero pola contra seguirás co salario basee de miseria.

Os traballadores fixeron algunhas mobilizacións, haberá máis?

Si. Estamos a impulsar a maior unidade sindical posible para profundar na loita. Mobilizarémonos en Euskal Herria, pero tamén en Madrid xunto a sindicatos de ámbito estatal. LAB porá todas as súas forzas para parar esta nova ofensiva contra a clase traballadora, a cidadanía e o servizo público.