A morte chámase Eduardo

• Autor: Compañía Formol (e Manifesto de Ander Lipus)
• Onde: Salga Modelo, Zarautz, Festival de Literatura
• Cando: 23 de maio.

-------------------------------------------------------------

A obra desenvólvese nun búnker. O tema da literatura deste ano foi Ihes. E Ander Lipus foi o encargado de escribir o manifesto deste ano para o festival. Triplo combo.

Moitos se emocionaron neste décimo aniversario da colección Munduko poesia Kaierak da editorial Susa; así llo lemos a Maialen Berasategi nesta revista non celestial. Os de MPK fixeron un encargo ao tres artistas de Formol: facer unha obra de teatro a partir dun libro de poesía. O libro tamén foi Biziei, unha selección dos poemas de case 40 tradutores que participaron na colección durante estes anos. Un libro, sen dúbida, moi especial. “Un caderno moi ecléctico”, tal e como se lía en Berria a Edurne Azkarate, que estivo preparando a obra. Finalmente, puideron ver que moitos poemas tocaban a morte, directa ou indirectamente, nun sentido máis bélico ou poético. A idea do búnker ocorréuselles entón. E o que viu a obra sabe, ou o xornalista que recibiu as fotos que enviaron á prensa, que todo é moi escuro.

O tres actores atoparon a casa no búnker, e convidaron ao espectador a entrar nela. Na escuridade, con todo, atópase ben, coa musiquilla, nalgúns casos entre poemas en forma recitados que son difíciles de dixerir e acepcións absurdas que parecen ser o cero intelixente. Parece unha cousa estraña, si, porque é rara. Pero a atmosfera que crearon é agradable, e iso vale. Moitas homenaxes non formais, moitos detalles frikis e a luz ao final do túnel. Un pouco de caos. Berros de fuxida. Edurne, Intza e Mikel. Outro estilo.

O teatro ten moi pouco espazo na nosa sociedade e sobre todo na educación. Iso é o que dixo Ander Lipus antes do teatro, no acto de apertura da Literatura, no manifesto. Gustaríame ter a educación para ver teatro e ter as imaxinacións necesarias para poder soñar A morte chámase Eduardo e que nos corredores escoitásense comentarios sobre “que foi estraño”.

Lipus foxe. Di que vai andar por aí. E agora, como el mesmo dixo, é o momento: “Abramos as xanelas e os libros”.