Aurretik lan kolektiboak argitaratua da Ibarzabal Txakur Gorria kolektiboko taldekideekin batera, baina  modu indibidualean sortu duen lehen eleberria da Bar Gloria.

Bar Gloriako ate gainean zintzilik dagoen disekatutako idi buru batek emango digu ongi etorria irakurleori. Ibarzabalek sortu duen unibertsoko zaindari, zaharkitua geratu den estetika eta mundu tradizionalaren errepresentazioa ere bada hautsa eta koipea bereganatu dituen anamaliaren burua.

Pertsonaien arteko komunikazio faltak eta maskulinitate hegemonikoaren biolentziak sortutako giro itogarriaren deskribapena eta kritika da liburua. Lopetegi familiak gobernatzen du Bar Gloria. Ahizpak diren Ana eta Rakelek barran egiten dute lan ia-ia etxekoa den Migelekin batera, eta Bizenta, beraien ama, sukaldean aritzen da. Igandeetan beste senideek ere laguntzen dute negozioan. Elkarri sentimenduak adierazteko zailtasun handia sumatzen da hasieratik: Anak ez dio Rakeli kontatzen herritik alde egiteko asmoa duenik, Rakelek Anari ez dio bera joateak ematen dion beldurraz hitz egiten, Migel ez da jasan duen erasoaz Bizentarekin hitz egiteko gai, Bizentak nahiago du Migel sukaldean sartu Elias tabernatik bota baino, Patxik Rakel gogorregi hartzen du eta bortitza da berarekin… Isildutako hitz askok osatzen dute unibertso hau eta isiltasuna botere tresna bat den heinean, emaku­meak zein gizon ez hegemonikoak (ma­ritxuak kasu) dira beronen ondorio latzenak jasaten dituztenak. Idi burua bezala daude pertsonaiak disekatuta, hauts eta koipez beteak.

Bar Gloria taberna da liburuko espazio zentrala. Bertan batzen dira pertsonaia gehienak eta bertan pasatzen dute denbora tarte handiena. Tabernako paretek eta idi buruak, gainera, pertsonaiek isiltzen duten guztia ikusi eta entzuten dute giro astun hori azpimarratuz.

Denbora modu interesgarrian baliatzen du Ibarzabalek, aurrera-atzerako saltoak egiten baititu etengabe, eta elipsi dezente sortu pertsonaien modus operandia imitatuz.

Oro har, gustura irakurri dut liburua. Agian hari solte gehiegi dituela somatu dut, eta tentsioan mantendu nauten hari narratibo batzuk borobildu gabe geratu direlakoan nago. Hala ere, giroa sortzeko abilezia handia erakutsi du Ibarzabalek, eta kontatu duen munduaren konplexutasuna estilo propioan egiteko gaitasun osoa. Aurkitu du autoreak bere burua erretzeko egurrik.