Nagusiak eta diruaren bilakaera

Azken asteetan, pertsona nagusiek salatu dute digitalizazioa dela-eta euren dirua fisikoki izateko aukera murriztu dutela bankuek, kutxazainak kendu ahala. Dirua fisikoki eskuratzeko aukera bueltan nahi dute. Nagusiak dirua bankuetara eroaten hasi ziren garaian, bankuek betiko ziruditen, hor betiko egongo ziren marmol eta egur bitxiz eraikitako instituzioak ziruditen, harremanak argia zirudien. Egun, ordea, bankuak euren arreta fisikora bideraturiko baliabideak txikitzen joan dira pixkanaka, digitalizazioak aurrera egin duen heinean. Hasieran ordutegien murrizketa izan zen, gero pertsonen murrizketa, eta azkenik kutxazainak eta sukurtsalak pixkanaka-pixkanaka desagertzen ikusi ditugu gure herrietatik. Zenbait pertsonak, ordea, ez du eremu digitalaren bideetara egokitzeko beharra ikusten, edo ez du bertara egokitzeko erraztasunik, edota nahiz eta aldaketa ulertu, ez du sustatu nahi. Instituzioak sortzen lagundu zuten nagusi horietako asko dira gutxieneko batzuk mantentzeko aldarrikatzen ari direnak. Jaramon egingo dietela dirudi. Baina uste dut, egunero ikusten ditudan jokabideengatik, diruaren desagertzea atzeraezina dela.

Zenbait nagusik ez du nahi dirua erabiltzeko moduen aldaketetara eta bankuen negozio eredu berrietara egokitu, baina beste aldea etorri zait burura: gehienok egokitu egin gara. Beharbada, alde positiboen distirak liluratuta, ez dugu gertatzen ari denaz gehiegi pentsatu.

Historian zehar dirua aldatzen joan da: gatza, kakaoa, urrea, papera... Baina ez soilik forman, dirua bera ulertzeko moduak aldatu dira, bitarteko izatetik helburu izatera igaro da kasu askotan. Azken hamarkadetan fisikotasuna zelan joan den desagertzen ikusten gabiltza: ordainketa aplikazioak, txartelak, online ordainketa pasarelak... eta orain kripto-txanponak . Azken batean, datuak dira egun diruak duen forma. Ez dut oso argi zein eragin izango duen gure bizitzetan aldaketa honek, dirua behin betiko datu bilakatzea.

Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora

ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.


Kanal honetatik interesatuko zaizu: Iritzia
Materialismo histerikoa
"Mario Lopez" eta "Gernika"

Krimen matxistak, mediatizatzen direnean, emakumeontzat lezio bilakatu ohi dira, eta bizirik badago, biktimarentzat. Nerea Barjola ikertzaileak Alcasserko kasuaren bidez azaldu zigun hori. Eta Nagore Laffageren hilketak ere lezio astun bilakatzeko arriskua izan zuen, lezioa... [+]


2024-03-31 | Ula Iruretagoiena
Lurraldea eta arkitektura
Bestaldera begira

Eta arkitektoen burbuilean, krisi klimatikoaren gaineko kezka igartzen al da? Galdetu dit agroekologoak.

Eraikuntzaren sektorea CO2 emisioen portzentaje altuaren eragilea izanik, galderak zentzua badu. Naomi Klein-ek Honek dena aldatzen du liburuan kontatzen du nola hegazkin... [+]


2024-03-31 | David Bou
‘La xarxa ultra’

ARGIArekin azken kolaborazioa egin nuenetik lau hilabete igaro direnean, testu honen bidez nire iritzi-artikuluei berriro heldu diet, baina azalduko dizuet zergatik alde egin dudan denboraldi honetan aldizkari maitagarri honen orrialdeetatik.

Otsailaren 20an La xarxa ultra... [+]


2024-03-31 | Tere Maldonado
Mezu subliminalak

Mezu subliminalak hartzailearen kontzientziarentzat hautemanezinak diren noranzko bakarreko komunikazioak dira, eragina izan dezaketenak haren nahimenean, portaeran edo pentsamendu kontzientean. Horregatik, mezu subliminal eraginkor bat izate hutsa manipulaziotzat har daiteke:... [+]


Eguneraketa berriak daude