Ekainak ez ditu 31 egun, baina 1919ko uztailaren lehenari “Thirsty-First” esango zioten, alegia, egarriak egon ziren lehen eguna, thirty-first (hogeita hamaikagarrena) hitzarekin jokoa eginez.

18. zuzenketa, Lege Lehor ezaguna, urtebete lehenago proposatu zuen AEBetako senatuak, 1917ko azaroaren 18an. 1919ko urtarrilean 36 estatuk onartu zutenean, Konstituzioari erantsi zitzaion. Azkenik, Lege Lehorra 1920ko urtarrilaren 17an jarri zuten indarrean ofizialki. Baina ekainaren 30eko legea izan zen debekurako lehen urrats praktikoa eta, horregatik, debekuaren aurkako mugimenduak data hori izan zuen jomuga.

New Yorken eta New Jerseyn abiatu zen mugimendua, No beer no work (garagardorik gabe lanik ez) lelopean. Sindikatuko ordezkariak lelo hori zuten intsigniak erabiltzen hasi ziren eta esaldia izenburu zuten hiru abesti ere konposatu zituzten. Baina mugimenduaren ekintzarik garrantzitsuena uztailaren lehenerako antolatutako greba izango zen. 1919ko neguan prentsak hazten ari zen mugimenduaren berri eman zuen. Chicagoko The Evening World egunkariak “No Beer No Work mugimendua nazio osoan zabaldu da” titularra hautatu zuen otsailaren 9ko alean, 200.000 sindikatu ordezkarik uztailaren lehenean greba egitearen alde bozkatu zutela adierazteko. Apirilean asmo horien berri mundu osoan zabalduta zegoen; Australiako Northern Territory Times and Gazette egunkariak hilaren 19an zioen greba egunean herrialde osoko langileek lana utziko zutela, garagardo eske. Eta Ernest Bohn Central Federal Union sindikatuko ordezkariaren hitzak jaso zituen: “Protestaren indarrak Auzitegi Gorena zuzenketa Konstituzioaren kontrakoa dela deklaratzera behartuko du”.

Baina protestak ez zuen indarrik izan. Uztailaren hasierako egunkarietan behintzat ez zen halakorik jaso, salbuespen bakan batzuk kenduta. Horietako batek zioen uztailaren 9an Allentown-eko (Pennsylvania) tabernariek greba egin zutela debekuaren “izugarrikeriez” ohartarazteko. Baina, bistan da, halakoak ez ziren nahikoa izan hurrengo urteetan langileen garagardo egarria asetzeko.