Barka nazala irakurleak, baina neure ohiko joeraren kontra ezkortasunez ikusten dut EITBren etorkizuna, Zuzendari Orokorra izendatzeko izan diren mugimenduen ostean. Aspalditxotik nabarmena da irrati-telebista publikoak gogoeta sakona, itun zabala eta zuzendaritza sendoa behar dituela. Komunikazioaren parajean gertatzen ari diren eraldaketa asmagaitzek; azken urteetan izandako desatxikimendu sozialak, bereziki euskarazko katean (inoiz baino euskaldun gehiago dagoenean); edo egoera ekonomikoak ezarritako diru sarreren gainbeherak (%28) horretara eraman beharko gintuzkeela pentsa liteke. Alabaina, ez dirudi behar den tokian asmo hori oraindik bereganatu denik. Honaino ekarri gaituen bide berean jarraitzen dugu; baina baldintzak lehen baino dezente okerragoak dira.

Zuzendari Orokorra izendatzeko gehiengo absolutua lortzeko prozesutik ondorio bi baino ezin dira atera: edo hitzarmena lortu duten alderdiak bat datoz EITBren ereduan; edo ereduaren inguruko gogoetarik gabe egin da hitzarmena: bata zein bestea porrot eginiko eredua berrestea lirateke. Gauzak beste modu batean egin zitezkeen, itun zabalagoak lortuz. Komunikazioaren alorrean dagoen lehia eta aldaketa ikaragarriaren aurrean, EITBk beste medio askok eman ezin dutena eskaini behar du atxikimendua lortzeko: askoren arteko adostasunetik sortutako proiektua izatea da, asmo horretan, baliorik handiena. EITB guztiona dela erakusten duen itunaren gainean eraikitako medioa, alegia, eta ez batzuen tresna politikoa.

Zuzendaritza Orokorraren izendapenaren inguruan ordea, erabat kontrakoa erakutsi da: akordio mugatua, gehiegizko presa, inprobisazioa, interes politikoa, eta are komunikabide publiko batean sekula onartu ezin daitekeen zerbait: kazetari baten betoa, lehendakariari eginiko elkarrizketa kritiko batengatik. Honek ez dio zuzendaritza berriari indarrik emango, kontrakoa baizik, indarra eta babesa behar dituen une kritiko batean. Serioski hausnartu beharra dugu EITBz, tresna garrantzitsuegia da herri honentzat arduragabekeriaz edo alde bakarreko interesez jokatzeko.

Honaino iritsita nire ezkortasunari ñabardurak jarri beharrean nago, joera naturalari bide emanez. Sinetsita nago lehen oker zegoena gehiago okertu dela azken asteetako gertaerekin, eta hori argudiatzen saiatu naiz. Horrek are esfortzu handiagoa eskatuko digu EITBk euskal gizarteari egiten dion baino askoz ekarpen handiagoa egin diezaiokeela uste dugunoi.