Mejor sólos que mal acompañados (Hobe bakarrik konpainia txarrean baino) diozue izenburuan, baina lan honetan Reincidentes taldeko Fernandoren eta El Drogasen laguntza izan duzue.

Hitz jokoa da, aurreko diskoa kaleratzerakoan diskoetxe batekin esperientzia oso txarra izan genuelako. Honetan lagundu gaituztenok, eta aurreko diskoan Fitok ere bai, oso lan ona egin dute; gainera ez dute trukean ezer eskatu gu laguntzearren. Oso pozik gaude.

Kalean gertatzen diren istorio gordinak, baina egiazkoak kontatzen dituzue…

Bai, bidegabekeriak, bizipenak, irakurritako kontuak… tristeak izan ohi dira, bai.

Diskoan euskarazko kantu bakarra sartu duzue, baina badirudi euskaraz ere ondo moldatzen zaretela. Ez duzue halako gehiago idazteko asmorik?

Orain arteko diskoetan, hiruretan, euskarazko kantu bana egin dugu, gure herriko hizkuntzarekiko konpromiso gisa. Ez ditugu gehiago egiten, euskara asko hobetu beharra daukagulako, baina ahaleginetan gabiltza euskaltegian. Etorkizunean zeinek daki…

Zergatik egiten du negar azaleko panpinak?

Aurreko lanarekin diskoetxeak egin ziguna irudikatu nahi genuen… ilusioa ere kendu ziguten. Panpinari begiak kendu dizkiote eta malkoak odolezkoak dira.

Bizitza biharamunarekin ikusten duzue, gauza onak dagoeneko igaro balira moduan?

Bai, buruko minarekin munduko arazo guztiak ikusita (kar, kar). Berez jende alaia gara, baina abestiak idaztean nahiago dugu gauzak salatzea eta ez bikotearen ilearen kolorea deskribatzea.

Rock urbanoa deritzon estiloa heavyaren eta punkaren artean dagoela esango nuke. Ados zaudete?

Ados. Punkaren jarrera duela uste dugu, baina musika landuagoa izan ohi dela, heavyaren teknizismora heldu gabe. Hala ere, beti pentsatu izan dugu rock urbanoa egiten duten taldeen hitzak punkyenak eta heavyenak baino hobeagoak direla. Guk ere ahalegin hori egiten dugu.