Leo Silver-i ("Vuelta al Edén. Más allá de la clonación en un mundo feliz", Taurus argitaletxea) kasu egin behar badiogu genomaren inguruko kontu honek diskriminazio soziala areagotu dezake, hala nazioartean nola gizartean. Gutxi gorabehera, teoriko honen tesia honakoa da: hiru mende eta erdi barru (zehazki 2350eko maitzaren 15ean, dio) bi eratako pertsonak aurkituko ditugu.
Batzuk, genomaren inguruko ezagutzarekin mesedetu daitezkeenak, manipulazio genetikoarekin aberastu daitezkeen gen-aberatsak. Klase honetako jendea populazioaren %10 izango da. Bestetik, naturalak, mesedetzeko ahalmenik -ahalmen ekonomikoa, noski- gabekoak. Hau litzateke gizarte polarizazio berriaren funtsa, zeren ezberdintzeko beste erak (etnikoak, arraza, eta abar) desagertu ondoren, erdibiderik gabe, pertsonak klase batekoak ala bestekoak izango dira: aristokratak ala txiro genetikoak.
Heldu liteke, gaineratzen du Silverrek, momentu bat non gen-aberastua dutenak eta naturalen taldeko pertsonak, egun tximino eta gizakion artean dauden bezalako ezberdintasunak sortuta, bi espezie ezberdin bailitzan elkar ez errekonozitzea, elkar gurutzatzeko erakarpenik gabeko momentua heltzea: espezie arrotzak bata bestearentzako, ezkontza mistoetarako tokirik gabe.
Ez dakit norainoko egia erantsia duen profezia honek. Sinesgarritasuna eduki lezake, zeren bi espezie berriak ederto ondo gainezarri daitezke gaur egungo beste bikote anitzekin. Horrela ez litzateke harritzekoa izango, alde batetik, gen-aberatsa, mendebalekoa, zuria eta iparrekoa izatea eta, bestetik naturala, hegokoa, beltza aurkitzea. Hasieran esan bezala, bizitzeko eskubidea lortu behar deneko mundu honetan, gizarte aurreratu/kapitalistetako egituran ere arruntak izango dira bi espezie hauek.

Egunotan jendaurrean jakinarazi dutenez, genomaren sekuentziazioan lehen pausoak argitu bide dira, baina asko dago egiteko oraindik. Dena den, esan daiteke, batere zalantzarik gabe, giza genomaren proiektuak (eta horrekin zerikusia duten gainerako programek) onura handiak ekarriko dizkiotela gizarteari, baina baita garrantzi handiko arazo etiko ugari ere.

Giza genomaren sekuentziazioa mapa baten prestaketarekin aldera daiteke: toki edo gauza bakoitzaren kokaguneari buruzko oinarrizko informazioa eskaintzen du. Mapa bat edukitzeak, haatik, ez du mundua ezagutzen dugula esan nahi: bertan sartzeko gida bat besterik ez da. Gaur egunean erdietsi diren datuek ez dute ondorio zuzenik izanen gure bizitzan gen bakoitza zehatz-mehatz aztertu, eta eritasun kasuan, berau nola alda daitekeen ezagutu arte.

Aurkikuntza eta aurrerapenek ez dute beti hasieran azaldutakoa bete. Antibiotikoek, noski, giza bizitza onerako aldatu dute, norbanakako zein gizarte mailan ere, eta irakurleen artean batzuek bizirik irauten dute haiei esker. Aitzitik, indar nuklearraren kostuak adierazitakoak baino askozaz handiagoak izan dira.
Giza genomak medikamenduetan izango duen edota izan ditzakeen eraginak aurreikustea lan benetan zaila gertatzen zaigu gaurko ezagutzekin. Izan ere, giza-genomaren dekodifikazioak hiru urrats lituzke, eta hasierako biak (sekuentzia eta lotura) oraingoz emanak daude. Hirugarrena, hau da, gen bakoitza eta bere funtzioa identifikatzea, ez da oraindik egin eta urte batzuk beharko ditu.
Hori gauzatutakoan, gizakien arteko alde genetikoak, hain zuzen gaixotasunen arrazoia izan litezkeenak, aztertu ahal izango dira, eta ondorioz, diagnostikorako frogak aurkitu. Horren atzetik etorriko da gaixo bakoitza tratatzea bere kode genetikoaren arabera.
Halere, bi zalantza nagusi sortaraz daitezke. Alde batetik, babesen bat beharko da inor ez baztertzeko edo kaltetzeko bere kode edo informazio genetikoarengatik. Bestalde, osasun alorreko berdintasuna mantentzeko, bermatu egin behar da edonork lor lezakeela behar duen tratamendua, eta ez izatea gutxi batzuren mesederako. Azkenik, esan ohi da aurkikuntzen ondorioak hurrengo belaunaldiak ikusten dituela, epe hori beharrezkoa baita aurrerapenaren erabilgarritasunak kostu onuragarrian topatzeko. Espero dezagun hau guztia 20 urte barru denon osasunaren mesederako izan dadila