Xanti Iparragirrek Espainiako Poliziarengandik ihes egin behar izan zuenekoa, berak kontatuta
Xanti Iparragirrek Eskoariatzako Aingeruguarda baserritik (Kortako Zelaia izenez ere ezaguna) ihes egin behar izan zuenekoa horrela kontauta du Biziaren azala liburuan.
aurre egingo dieten hedabide independenteak
"Goizeko lauretan lo hartu ezinik nenbilen eta zortizetan irten nintzen etxetik. Lo gelditu ziren emaztea, bost seme-alaba eta amona.
Bilkura bat neukan Arrasaten. Hamar eta erdietan bazen atsedenaldi bat. Hura baliatuz irtena nintzen handik. Hiru egun lehenago Gasteizera eramandako bi mutil ekarri behar nituen etxera. Martxoaren azken igandea izaki, gau hartan aldatua zuten ordua; horrek zenbait zalantza sortu zizkidan. Esandako tenorean eta lekuan ageri ez zirenez, lekuz aldatu nintzen. Irrati bidez jakin nuen gertatuaren berri. Bi mutiletatik bat hila zuten, bestea atxilotua.
Etxera bidean atera nintzen. Etxe ondoan konturatu nintzen bezala, han bazen ni baino lehenagokorik. Ibilgailua bertan utzi eta basora sartu nintzen. Beste errepidera joan eta han kamioi bat geldiarazi, zenbait kilometroz joan eta zenbait ordu pinu artean gordeta pasa ondoren, gau guztia ibiliaz, biharamun goizean etxe gaineko sasi artean nengoen. Baina han ez zegoen zer eginik; denak eramanak zituzten: ama, hiru alaba eta semea, oraindik adingabea. Haiek komisarietan zituzten. Amona haur ttikiareki, beste nonbait.
Zenbait egunetan amona ekarri zuten eta gure alaba ttikia eskuetatik zuela eman zion etxeari itzulia. Etxeko giltzak zakurren esku zeuden. Haiek zebiltzan han berek nahi bezala etorri eta joan, erleak erlauntzera bezala sartu-irtenean. Baina erleen alderantziz, ez baitzuten ezer ekartzen, eta beti bazuten zerbait eramateko. Ni dena ikusten eta ezer ezin egin.
Baserriari begira neramatzan egunak hemezortziraino luzatu ziren. Etxeko martxa zerbait aldatzen hasi zen; amak espetxean jarraitzen bazuen ere, hiru alaba eta semea behin-behineko askatasunean ziren. Ez zuten han goxotasun handirik aurkituko: balio zuen guztia eramanak eta gelditzen zirenak ongi astinduak. Ezer ere ez bere lekuan. Janariak janak, edariak edanak, paper guztiak eramanak edo erreak.
Niretzat garrantzitsua zen etxea etxekoen esku ikustea, biziak jarraitzen zuela ikustea. Baina hango egitekoa betea neukan".
Mikel Antzak Arroz Urez liburuan honela bukatzen dun Iparragirreren kontakizuna: "Hamar egunez torturatu zituzten Xantiren emazte Maria Luisa Guenetxea, eta Marijo, Marixol, Maite eta Xanti seme-alabak, Espainiako Poliziak Gasteizko Olagibel kalean duen egoitzan. Maria Luisak kartzelan eman zituen hurrengo sei urteak.
Marixolen bikotekidea zen Pana" [Joxe Manuel Ariztimuño, Espainiako Poliziak Gasteizko Florida parkean bertatik bertara tiro eginez hil zuen mutila].
Durangoko Ernaik salatu du Txiki eta Otaegiren muralaren kontrako erasoa. Ostegun arratsaldean murala berregiteko dei egin dute.
Iñigo Urkullu lehendakari ohiak adierazi du Txiki eta Otaegi Eusko Jaurlaritzak aitortutako biktimak direla, eta hala "errespetua" merezi dutela. Haien biktima izaera ezin dela zalantzan jarri azpimarratu du.
Aurten Txiki eta Otaegi fusilatu zituztela 50 urteko beteko direnean, Alonsok adierazi du ETAko bi kideek ez zutela nahi Franco osteko gizarte demokratiko bat: "Diktaduraren aurka borrokatzen ziren, baina diktadurak erabilitako tresna berberekin".
Erresuma Batuko gobernuak proposatu du delituak dituzten migratzaileak berehalakotasunez deportatzea, ekainean onartutako legearen bide beretik. Lege horrek baimentzen du sententzien %30 beteta dutenak deportatzea; igandeko proposamenarekin ez dute zigorrik bete beharko... [+]
Txiki eta Otaegiren fusilamenduen 50. urteurrenaren harira jarritako olana kendu du Zarauzko Udalak. Sortuk salatu du udalak, EAJ eta PSE-EEk osatuta, "zaborra izango balitz bezala" tratatu zuela olana. Zenbait herritarrek berreskuratu eta Azken Portuko plazan ireki dute.
Marijo Louis paristarra da sortzez, 1977an heldu zen Miarritzera Euskal Herriko borrokek erakarrita. Josetxo Otegi zizurkildarrak 1983an pasa zuen muga Gipuzkoatik Lapurdira, Poliziatik ihesi. AEK-ko irakasle eta ikasle zirela ezagutu zuten elkar. 1986an, GALen atentatuen,... [+]
Urtero legez, hitzordua izan dute igandean Sare eta Etxerat elkarteek Hego Euskal Herriko 11 hondartzatan. Euskal preso, iheslari eta deportatuak etxeratzearen aldeko aldarriak egin dituzte.
Ibilbideen serie honetako ezberdinena dirudike Baiona Ttipiak, bere antzinako eraikinei beha jarriz gero: ez blokerik, ez adreilurik, ez maldarik.... herrixkatxo lasai bat da. Aitzitik, Errobi ondoko auzo honen historian barrena eginez gero, konturatuko gara borroka politiko... [+]
Lau egunez Lakuntza milaka lagunez bete du Hatortxu Rockek. Aurtengo edizioak presoen aldeko jaialdiaren bideari amaiera eman dio. Hala ere, abenduak 27rako jaialdi berria iragarri dute: Aske.
Jesus Maria Gomez Ezkerro 'Txutxo', 2001eko urtarrilean atxilotu zuten, 2021ean hirugarren gradua ezarri zioten, eta 2023ko otsailean baldintzapeko askatasuna eman zioten. 24 urte geroago aske geratu da.
26 urtez euskal preso eta iheslariak etxeratzeko aldarria oholtza gainera eraman ondoren, Hatortxu Rock jaialdiak bere azken edizioa egingo du ostegunetik igandera bitartean, Lakuntzan (Nafarroa). Jaialdian bildutako dirua preso sein senideentzat dispertsioak zekarren zama... [+]
"Euskal Herriaren jazarpena elikatzen du Euskal Herriaren bakearen bidean egindako akordiotzat saldu duten honek", adierazi dute larunbatean Arrasaten eginiko prentsa agerraldian.
Astelehenean, 40 urte beteko dira Joseba Sarrionandia eta Iñaki Pikabea presoek Martuteneko kartzelatik ihes egitea lortu zutenetik. Egiako pisu batean izan ziren ezkutaturik bi iheslariak, eta oraindik milaka eztarrik abesten dute «kristoren martxa dabil!».
GALek Baionako Monbar hotelean egindako atentatuaren urteurrenaren datatik gertu antolatu dute ekimena dozenaka herritarrek. Helburua "egia aldarrikatu, memoria landu eta GALen gerra zikinaren biktimak aitortzea" da, eta irailerako egitaraua aurkeztu dute.