Gustatzen zaizkit dena leku berean eta denbora jarraituan eta epe motzean gertatzen diren filmak. Hauxe da kasua: Le cri des gardes, Claire Denis zinegilearena. Mendebaldeko Afrikan kokatu dute, herrialderik adierazi gabe. Adierazkorra da hori, filma hasi eta buka kolonialismoa presente baitago. Gutxi, fondotik oro har, baina presente dago, detaile ederrekin-eta. Espazio gehiago merezi zukeen, baina.
Obra enpresa batean gertatzen da istorio guztia, gau bakar batez. Lau dira pertsonaia printzipalak. Sinpleki esanda, hauek: bi gizon zuri (enpresako enkargatua eta bere sozioa), emakume zuri bat (enkargatuaren bikotekidea, estreinakoz bisitan joan zaiona), eta gizon beltz bat. Azken horren anaiak obran egiten zuen lan, itxuraz lanean hil zen, eta gorpuaren bila dator. Hesiaren kanpoaldean dago bere helburua bete nahian, esperoan, patxadatsu-patxadatsu. Izan ere, segurtasun langileek zaindutako hesi handi batek inguratzen ditu enpresa eta herritarrak iritsi daitezkeen lekua. Anaiaren gorpuarekin dago misterioa, eta joango gara pixkanaka-pixkanaka argitzen. Gorpurik jaso ezean, ez du trukean dirurik jaso nahi –horrek argi erakusten du lanean zendutako langileen senideekin nola jokatu izan duten enpresako bi gizon zuriek–.
Horixe da planteamendua. Nahiko hasiera partetik aurkeztuko zaigu horrela, baina luze eta astun samarra egin zaio bati baino gehiagori hasierako tartea. Niri gehiago harrapatu nau gutxi gorabehera erditik aurrerakoak. Gaua luzea da, eta eguna argitu arte deman ariko dira denak. Hesiaren kanpoaldean dagoen gizon beltzarekin hasteko, nahiz tipoa suabe-suabe eta modu atseginean ari zaion anaiaren gorpua eskatzen; eta bien bitartean, baina batez ere gero, hesi barnean dagoen giroa eta harremana ezagutzen joango gara. Hor dago mamia.
Gustatu zait formatua, eta gustatu zait pertsonaien garapena. Egia da aurrez identifikagarriak direla hainbat auzi nola garatuko diren, baina emakumeak –obrako enkargatuaren bikotekideak, zeinak urrundik ere ez zuen ezagutzen enpresa barneko giroa– ematen duen garapena iruditu zait interesgarriena. Oro har, tentsioa dago film osoan zehar, eta dena gau bakarrean gertatzea, denboran aurrera edo atzera egin gabe... ondo eginez gero, erakargarri bihur daitekeen zerbait da. Eta kasu honetan bai, harrapatu nau. Iruditzen zait apustu esanguratsua egin duela Claire Denis zinegile frantziarrak.
Paris. Modaren astea da. Hiru emakumek ia espazio bera konpartituko dute, baina ez dira beraien artean askorik erlazionatuko, edo ez dute elkarren berririk izango apenas, ez ikusleok adina behintzat. Angelina Jolie aktoreak gorpuztu du Maxime, 50 bat urte inguruko emakume... [+]
Sentsazioa dut, Alberto Rodríguez zuzendariak edozer egiten zuela ere, txaloak eta prentsa ona jasoko zituela Donostiako Zinemaldian. Ea, niri ere gustatu zitzaizkidan La isla mínima, Modelo 77... Baina goazen lan bakoitza ahalik eta independenteen ikustera. Espainiako... [+]
Erotuta utzi nau pelikulak; agian, kritika honen idazteko eran nabarituko zait. Óliver Laxeren luzemetraia honetan, Luis (Sergi López) eta Esteban (Bruno Núñez) ezagutu ditugu, aita-semeak, bost hilabete alaba/arreba ikusten ez dutela eta, bere bila abiatu... [+]
Norbaiti esan diot film hau “publiko guztiendako” dela eta segituan eman dit alto. Erraz ikustekoa da, egia da, baina akaso jende edota belaunaldi jakin bati enbarazu apur bat egingo dio pantailan ikusirikoak. Ajam, bai: zakil-festa galanta erakutsi dute. Eta... [+]
Bigarren egunari hasiera emateko, Carla Simónen Romería izan da aukeratutako pelikula. Bertan, Marina (Llúcia Garcia) ezagutuko dugu ikusleok, 18 urte bete berri dituen neska gazte kataluniarra. Unibertsitatean zinea ikasi nahi, eta beka lortu ahal izateko... [+]
Han-hemen entzuna dut garai batean baserriz baserri joaten zirela musikariak, eskean pentsatzen dut. Soinua soinean hartuta imajinatzen ditut, atea jotzen eta aurpegia galanki botatzen, barrura sartu ahal izateko. Uste dut noizbait Ruper Ordorika entzun izan dudala entzuna edo... [+]
Ainda estou aqui memoria eta erresistentzia pelikula bat da, horrela esan du Walter Salles zuzendariak, ostiraleko pasearen aurretik. Iaz estreinatutako pelikulak sari dezente irabazi ditu, iazko Goya sarietan eta aurtengo Oscarretan film iberoamerikar onenaren eta film... [+]
Dominga Sotomayorren Limpia pelikulak estreinatu du Horizontes Latinos saila, Latinoamerikako pelikulena, hain zuzen ere. Txileko hiriburuan kokatuta, interna edo etxeko langile baten istorio klasikoa ekarri du pantailara Sotomayorrek. Herrialdeko hegoaldeko klase baxuko emakume... [+]
Zinemaldiko hasierako gala izan da ostiralean, eta Kursaaleko oholtzan Palestinaren eta Israeli boikota egitearen aldeko aldarriak entzun dira. Itziar Ituñok, Silvia Abrilek eta Toñi Acostak aurkeztu dute gala, eta hiruek egin dute Palestinaren alde.
José Alayónen La Lucha besarkadaz beteriko eszena batekin hasi da, indartsu, ohartu garen arte besarkada horiek kanariar borroka deritzon kirol bateko heltze teknika bat zirela. Fuerteventuran, Miguel aita (Tomasín Padrón) eta Mariana alaba (Yazmina... [+]
Zaila izan ohi da, Zinemaldian horrenbeste pelikula ikusteko garaian, egutegia ondo antolatzea. Sail ugaritako filmak aukeratu, gustukoak izango zaizkizunak bilatzen saiatu, egunak eta orduak ondo itxi... Tartean, ordu galduren bat betetzeko, atentzioa eman ez dizun lanen bat... [+]
Juzgurik ez dut egingo ea “okupa onak” edo “okupa txarrak” existitzen diren, baina bateren batek ziur desberdinduko dituela telebistan ikusten dituen “okupak” eta film honetakoak. Ze, funtsean, premia batek eraginda, bere jabetzakoa ez... [+]
Film honek irekiko du gaur, ofizialki, Donostiako Zinemaldia, baita Sail Ofiziala ere. Daniel Hendlerrek zuzendu du 27 noches pelikula, hein handi batean errealitatetik asko duena. Baina ziur ez zela istorioa errealki hain arin iragan.
Martha Hoffmanek 80taka urte ditu,... [+]
Euskal Aktoreen Batasunak emandako saria aktore irundarrak jasoko du aurten, Euskal Zinemaren Galan egingo den ekitaldian, irailaren 23an.
Beste urte batez, ARGIA komunikabidea bertatik bertara ibiliko da munduko zine jaialdirik ezagunenetakoan, Donostiako Zinemaldian, ostiral honetan hasi eta hurrengo larunbatera arte. Fokuen azpian ibiliko diren filmei ez ezik, apalago igaroko direnei begira ere ipiniko gara, eta... [+]