Johnny Depp saritzea defendatu du Zinemaldiak, “errugabetasun printzipioa” aipatuz
Ostiralean kaleratu zuen agirian argudiatu du erabakia Zinemaldiko zuzendariak. Gogorarazi duenez aktorea ez dute genero indarkeria auzi batean "atxilotu, akusatu edo kondenatu”, eta adierazi du Zinemaldiak printzipio etiko hori errespetatu behar duela epai irmorik ez badago.
Zinemaldiak beste behin defendatu du Johnny Depp aktoreari Donostia Saria emateko erabakia. Emakume zinemagileen elkarteek eta alderdi politikoek salatu dute hautua, Deppek emazte ohiari tratu txarrak egin izanaren salaketak jaso baititu. Zinemaldiak, ordea, argi dauka: aktorea “ez dute atxilotu, akusatu edo kondenatu” indarkeria matxistagatik.
Sententzia irmo baten faltan, José Luis Rebordinos Zinemaldiko zuzendariak adierazi du “errugabetasun printzipioa” errespetatu behar dela. Festibaleko arduradunek “Hitz egin dezagun etikaz” izenezko komunikatua zabaldu zuten ostiralean, eta bertan nabarmendu dute “kulturaren eta ordenamendu juridikoaren oinarrizko printzipio” hori errespetatzea bereziki garrantzitsua dela “sare sozialetako lintxamenduak ohikoak diren garaiotan”.
Bestalde, nabarmendu dute Zinemaldiak emakumeen aurkako indarkeria kondetzen duela, eta lantaldean emakumeentzako “giro seguruak” eskaintzeaz arduratzen dela. Berdintasuna sustatzeko, “ikuspuntu kritikoa eta feminista” daukan urteroko programazioa daukatela ekarri nahi izan dute gogora.
Egindako kritikak
Euskal Herriko emakume zinemagileen elkarteak eta emakume zinemagileen eta ikus-entzunezko medioen CIMA elkarteak gizartearentzako eredugarri den aktore baten hautaketa defendatu dute. Haien ustez, zinemaren munduan ez ezik, bizitza pribatuan ere errreferente den pertsona bat aukeratu beharko luke Zinemaldiak.
EH Bildu-k, berriz, aktoreari Donostia Saria emateak indarkeria matxista “normalizatzen” lagunduko lukeela adierazi du. Alderdi politikoak salatu du arazoa “erlatibizatzea” eta “bigarren planora baztertzea” eragingo lukeela Deppi aintzatespena emateak.
Eragileek erabakia atzera botatzeko eskatu diote Zinemaldiko antolatzaileei. Baina ezezkoa jaso dute bi aldiz. Rebordinosek aurreko astean adierazi zuenez, “festibalaren eginkizuna ez da zinema industriako kideen jokabidea epaitzea”. Oraingoan, errugabetasun printzipioa defendatu du.
Azken urteetako euskal thrillerren maisutzat dute askok Koldo Almandoz (Donostia, 1973). 2020an kaleratu zuen Nerea Garcia (Nagore Aranburu) inspektorearen lehen telesaila, Hondar Ahoak, eta Ondarroan pasatakoek publikoa poltsikoratu zuten bizkor. Lehen zatitik bost urtera,... [+]
Die my love
Zuzendaria: Lynne Ramsay
Herrialdea: Kanada
Iraupena: 118 minutu
Estreinaldia: Azaroaren 21ean, zinemetan
Erditze osteko doluan dago Grace (Jennifer Lawrence), baina ez zaigu amaierara arte hitzez adieraziko. Kontakizun ero eta kaotikoa da, bere begiradatik... [+]
Iragan berria den Donostiako Zinemaldian euskarazko hiru lan eskaini dira prestigiozko Sail Ofizialean: Maspalomas, Karmele eta Zeru ahoak.
Festibala gutxi gorabehera erdira heldu zenean ohartu nintzen laugarren bat ere bazegoela euskal zinea labelarekin: Los domingos. Bilbon... [+]
Alauda Ruiz de Azua zuzendari barakaldarren lanak jaso du sari preziatua, baita Euskal Zinemaren Irizar saria ere. Bestalde, hunkituta jaso du garaikurra Jose Ramon Soroizek, mende erdiko ibilbide oparoaren ostean.
Zinemaldi eder honi amaiera emateko, Jay Kelly ikusi dut, Noam Baumbachek zuzendu eta George Clooneyk protagonizatu duen pelikula. Bertan Jay Kelly izeneko aktore asmatu baten bizitza kontatu da, Hollywoodek sorturiko famatu generikoaren erretratu. Film honetan, Jay ikusi dugu... [+]
Aurreko urteko Zinemaldian, Paolo Sorrentinok Parthenope luzemetraia aurkeztu zuen, eta gogo handiz joan nintzen ikustera, baita gustura atera ere. Aurten film berria aterako zuela jakitean, ez nuen duda izpirik izan, eta, finean, azken egunerako utzi nuen gozokia. La Grazia,... [+]
Molt lluny klasiko bat da, barrura begirako klasiko bat. Gerard Oms zuzendariaren lehen obrak beste pelikula askotan ikusi den barne bilaketa proposatzen du: gizon heterosexual oso normatibo batek antsietate dezentekoa du, ez daki zer gertatzen zaion, baina ez dago gustura... [+]
Testuinguru historiko, politiko eta sozialik gabea, kasik azalpenik ez... Eskasa iruditu zait oso Donostiako Zinemaldiaren itxiera galako pelikula, The Winter of the Crow.
Poloniako Varsovian kokatzen da, 1981eko abenduan. Psikiatra irakasle britainiar bat da... [+]
Diego Céspedesek idatzi eta zuzendutako luzemetraia da La misteriosa mirada del flamenco, jendez lepo zegoen Kursaaleko 2. aretoa oso-osorik hunkitu duena. 1980ko hamarkadan kokatzen da, Txileko basamortuan, eta hamaika urteko Lidia gaztea (Tamara Cortés) du... [+]
Ikusi izan ditugu animaliak zineman: txakurrak, tximinoak eta txerriak, esaterako. Baina oilo bat protagonista duen pelikularik nik ez dut ikusi sekulan, behintzat. A priori astakeria dirudi: oiloa baino animalia inespresiboagorik ez zait bururatzen. Hegoak astindu ditzake eta... [+]
Veneziako Mostran aurkeztu ondotik, Lynne Ramsay zuzendariaren Die my love pelikula Zinemaldian eman dute, Jennifer Lawrence aktoreak Donostia Saria jasoko duenaren aitzakian. Saria eskuratzen gazteena da; 35 urte ditu. Ibilbide handia egin du dagoeneko Lawrencek, eta bere... [+]
Film zoroa da Edward Berger zuzendariaren lan berria: Ballad of a Small Player. Iaz Conclave aurkeztuta, nork esan zezakeen istorio aldrebes honetara egingo zukeela salto?
Badiotsuet, baina, oro har prentsak iritzitakoa baino film hobea iruditu zaidala niri.
Kasinoen mundu... [+]
Ciudad sin sueño pelikula bat da, baina dokumental bat izan zitekeen. Izenak, lekuak, gertaerak; guztiak dira benetakoak. Periferietan periferiena erretratatu du Guillermo Galoe zuzendariak. Madril kanpoaldean dago Cañada Real, Europako asentamendu irregular handiena... [+]