Johnny Depp aktoreari Donostia Saria ez emateko eskatu du EH Bilduk
Alderdi politikoak Zinemaldiari eskatu dio bere erabakia atzera bota dezan, eta festibalaren administrazio kontseiluko kide diren erakunde publikoei esku hartzeko deia egin die. Saria tratu txarrengatik salaketak dituen pertsona bati ematean, indarkeria matxista “normalizatzen” lagunduko luketela azaldu EH Bilduk.
Johnny Deppek indarkeria matxistagatik hainbat auzi dituela nabarmendu du EH Bilduk, eta epaietako batek salaketei sinesgarritasun osoa ematen diela gaineratu du. Aktoreari Donostia Saria emateak indarkeria matxista “normalizatzen” lagunduko lukeela adierazi dute alderdi politikotik, eta erasoen kasuen gorakadaren aurrean, arazoa “erlatibizatzea” eta “bigarren planora baztertzea” eragingo lukeela.
Naiz hedabideak jaso duenez, koalizioak esku-hartzeko eskatu dio festibaleko Administrazio Kontseiluari. Hainbat erakunde publikok osatzen dute antolakundea, eta hauek dira erabakia atzera bota dezaketenak. EH Bilduren ustez, “ez du balio instituzioak Zinemaldiaren autonomiaren atzean ezkutatzea, ordezkaritza dutelako bertako administrazio kontseiluan”. Espainiako Gobernuari, Eusko Jaurlaritzari, Gipuzkoako Foru Aldundiari eta Donostiako Udalari egin diote erreferentzia, bereziki Eneko Goia Donostiako alkateari eta Ane Oiarbide Berdintasun zinegotziari.
Emakume zinemagileen kritikak
Johnny Deppek datorren irailaren 22an jasoko du Donostia Saria. Baina erabakiak harrabotsa sortu du, eta aurkako lehen iritziak aste honetan heldu dira emakume zinemagileen erakundeetatik: Euskal Herriko emakume zinemagileen elkartetik eta emakume zinemagileen eta ikus-entzunezko medioen CIMA elkartetik, hain zuzen.
Bi aldeetatik salatu dute, ibilbide profesionalaz gain, aktoreek bizitza pribatuan ematen duten irudia ere kontuan hartu behar dela. Haien ustez, zinema industriaz aparte, gizarte osoarentzako erreferente diren pertsonak aukeratu beharko lirateke sari hauetarako. Zinemaldiak, ordea, bere hautua defendatu du: “Festibalaren eginkizuna ez da zinema industriako kideen jokabidea epaitzea”, azaldu du José Luis Rebordinos Zinemaldiko zuzendariak.
Woody Allen-en adibidea
2019ko festibalean antzeko egoera bizi izan zen Woody Allen zinemagilearekin. Tratu txarren aurkako salaketak zituela-eta, EH Bilduk uko egin zion bere harrera ekitaldian egoteari.
Azken urteetako euskal thrillerren maisutzat dute askok Koldo Almandoz (Donostia, 1973). 2020an kaleratu zuen Nerea Garcia (Nagore Aranburu) inspektorearen lehen telesaila, Hondar Ahoak, eta Ondarroan pasatakoek publikoa poltsikoratu zuten bizkor. Lehen zatitik bost urtera,... [+]
Die my love
Zuzendaria: Lynne Ramsay
Herrialdea: Kanada
Iraupena: 118 minutu
Estreinaldia: Azaroaren 21ean, zinemetan
Erditze osteko doluan dago Grace (Jennifer Lawrence), baina ez zaigu amaierara arte hitzez adieraziko. Kontakizun ero eta kaotikoa da, bere begiradatik... [+]
Iragan berria den Donostiako Zinemaldian euskarazko hiru lan eskaini dira prestigiozko Sail Ofizialean: Maspalomas, Karmele eta Zeru ahoak.
Festibala gutxi gorabehera erdira heldu zenean ohartu nintzen laugarren bat ere bazegoela euskal zinea labelarekin: Los domingos. Bilbon... [+]
Alauda Ruiz de Azua zuzendari barakaldarren lanak jaso du sari preziatua, baita Euskal Zinemaren Irizar saria ere. Bestalde, hunkituta jaso du garaikurra Jose Ramon Soroizek, mende erdiko ibilbide oparoaren ostean.
Zinemaldi eder honi amaiera emateko, Jay Kelly ikusi dut, Noam Baumbachek zuzendu eta George Clooneyk protagonizatu duen pelikula. Bertan Jay Kelly izeneko aktore asmatu baten bizitza kontatu da, Hollywoodek sorturiko famatu generikoaren erretratu. Film honetan, Jay ikusi dugu... [+]
Aurreko urteko Zinemaldian, Paolo Sorrentinok Parthenope luzemetraia aurkeztu zuen, eta gogo handiz joan nintzen ikustera, baita gustura atera ere. Aurten film berria aterako zuela jakitean, ez nuen duda izpirik izan, eta, finean, azken egunerako utzi nuen gozokia. La Grazia,... [+]
Molt lluny klasiko bat da, barrura begirako klasiko bat. Gerard Oms zuzendariaren lehen obrak beste pelikula askotan ikusi den barne bilaketa proposatzen du: gizon heterosexual oso normatibo batek antsietate dezentekoa du, ez daki zer gertatzen zaion, baina ez dago gustura... [+]
Testuinguru historiko, politiko eta sozialik gabea, kasik azalpenik ez... Eskasa iruditu zait oso Donostiako Zinemaldiaren itxiera galako pelikula, The Winter of the Crow.
Poloniako Varsovian kokatzen da, 1981eko abenduan. Psikiatra irakasle britainiar bat da... [+]
Diego Céspedesek idatzi eta zuzendutako luzemetraia da La misteriosa mirada del flamenco, jendez lepo zegoen Kursaaleko 2. aretoa oso-osorik hunkitu duena. 1980ko hamarkadan kokatzen da, Txileko basamortuan, eta hamaika urteko Lidia gaztea (Tamara Cortés) du... [+]
Ikusi izan ditugu animaliak zineman: txakurrak, tximinoak eta txerriak, esaterako. Baina oilo bat protagonista duen pelikularik nik ez dut ikusi sekulan, behintzat. A priori astakeria dirudi: oiloa baino animalia inespresiboagorik ez zait bururatzen. Hegoak astindu ditzake eta... [+]
Veneziako Mostran aurkeztu ondotik, Lynne Ramsay zuzendariaren Die my love pelikula Zinemaldian eman dute, Jennifer Lawrence aktoreak Donostia Saria jasoko duenaren aitzakian. Saria eskuratzen gazteena da; 35 urte ditu. Ibilbide handia egin du dagoeneko Lawrencek, eta bere... [+]
Film zoroa da Edward Berger zuzendariaren lan berria: Ballad of a Small Player. Iaz Conclave aurkeztuta, nork esan zezakeen istorio aldrebes honetara egingo zukeela salto?
Badiotsuet, baina, oro har prentsak iritzitakoa baino film hobea iruditu zaidala niri.
Kasinoen mundu... [+]
Ciudad sin sueño pelikula bat da, baina dokumental bat izan zitekeen. Izenak, lekuak, gertaerak; guztiak dira benetakoak. Periferietan periferiena erretratatu du Guillermo Galoe zuzendariak. Madril kanpoaldean dago Cañada Real, Europako asentamendu irregular handiena... [+]