Horrenbeste pelikula tragikoren artean, atsegin handiz hartu dut Nacho Vigalondo zuzendari eta gidoilariaren Daniela forever, oso pelikula arina, freskoa eta ikuserraza da eta. Nicolas DJa da, Madrilera joan zen lan kontuengatik, eta bertan, diskoteka batean lanean ari zela, Daniela ezagutu zuen. Hasierako sekuentzien ostean, ordea, ohartuko gara Daniela auto istripu batean zendu zela, eta Nicolas dolua pasatzen ari dela. Bat-batean, bere lagun Victoriak tratamendu kliniko esperimental baten inguruan hitz egin dio, berari senarragandik banatu zenean asko lagundu ziolako. Horrela hasiko da Nicolas amets luzidoekin zerikusia duen tratamendu horrekin esperimentatzen, emandako jarraibideak gaizki erabilita, ordea.
Imajina daitekeen bezala, beheraka doan espiral bat hasiko da, Nicolas bere ametsen jaun eta jabe izanik, Danielarekin ametsetan hasiko baita, jada bizi ezin duen erlazioa bere tankeran garatuz. Gaia, izatez, gogorra bada ere, Vigalondok oso era entretenigarri eta arinean landu du filmean zehar. Efektu berezien laguntzaz, protagonista bere ametsak eraldatzen ikusten dugu, jainko bat balitz bezala, modu dibertigarrian. Amaieran, ordea, serioago hartu du gaia, gustatu zaidan azken eszena batekin lana itxiz.
Hobetzeko zerbait esatekotan, protagonistaren antzezpena ez zaidala asko gustatu esango nuke. Zergatia ondo azaltzen ez dakidan arren, kosta egin zait antzezpena sinestea, eta, batzuetan, pelikulatik atera ere egin nau pixka bat. Gidoia ona izan denez, ostera, eta elkarrizketak jarraitzeko errazak, gustura ikusi dut, azkenean. Black Mirror seriea atsegin duzuenoi gomendatuko nizueke, Madrilen grabatutako atal luze baten tankera handia baitu, baina estilo pixka bat desberdinarekin. Agian, testuinguruagatik gustatu zait horrenbeste luzemetraia, Zinemaldiko film serio eta astunen artean arnasa hartzeko momentu atsegina sortu baitu.
Proiekzioaren osteko elkarrizketa interesgarri eta, egia esan, apur bat xelebrearen ostean, are aho-zapore hobea utzi dit. Zuzendariaren eta soinu banda konposatu duten musikarien artean naturaltasun eta umore handiz hitz egin dute: publikoaren galderak erantzunda eta zuzendariaren idazketa prozesua giro ederrean azalduta. Birritan pentsatu gabe gomendatuko nizueke Daniela forever. Arratsalde euritsu batean ikusteko, oso aproposa.
Ciudad sin sueño pelikula bat da, baina dokumental bat izan zitekeen. Izenak, lekuak, gertaerak; guztiak dira benetakoak. Periferietan periferiena erretratatu du Guillermo Galoe zuzendariak. Madril kanpoaldean dago Cañada Real, Europako asentamendu irregular handiena... [+]
Txarli-Arguiñano_03(1).jpg)
Bost urte dira Koldo Almandozek Nerea Garcia inspektorea pantaila txikira ekarri zuela. Hondar Ahoak estreinatu eta bost urtera heldu da seriearen bigarren zatia, Zeru Ahoak; helduta eta Garciaren munduko estoldetan behera. Oraingo telesail honek ere lau kapitulu izango ditu,... [+]
Truebako areto txikian ikusi dut Popel (Errautsak), Oier Plazak zuzendutako dokumentala. Bertan, Unai Eguia irakasleak hasitako ikerketa bat da lana piztu duen lehen txinparta: El impostor eleberria irakurrita, nortasuna lapurtu zioten Enric Moner kataluniar errepublikanoari zer... [+]
Shiro no Kajitsu (Lore zuriak eta fruituak) izan da Zinemaldiaren zazpigarren egunean ikusi dudan lehengo filma. Yukari Sakamoto zuzendari japoniarrak eginiko lana izan da, hango gizartean kokatuta, neska gazteentzako eskola kristau bateko istorioa kontatzen duena. Anna (Miro)... [+]
Sentitzen dut, geroz eta pazientzia gutxiago dut AEBen bandera haizatzeaz haragoko helbururik ikusten ez dieten filmekin. Historia haien begietatik, haien heroi kaparekin kontatu dute berriz. Beste amerikanada bat ikusi dugu, western moderno bat. Oppenheimer... [+]
Sei zinegile gaztek osatutako taldea da Col-lectiu Vigilia, Zinemaldira proposamen intimista ekarri duena. L’edat imminent (Datorren adina) istorio ederra eta gertukoa da: Bruno (Miquel Mas Martínez) 18 urteko gaztea da, eta 86 urteko amona, Natividad (Antonia... [+]
Asteazken arratsaldean Palestinaren aldeko eta genozidioaren aurkako aldarriak hartu du Donostia. The voice of Hind Rajab filmaren emanaldia izan da lehenik Zinemaldian, ikusleen txalo zaparrada artean, eta ondoren manifestazio jendetsu batek zeharkatu ditu hiriko kaleak.
Yorgos Lanthimos oso zuzendari berezia da. Poor Things (Izaki gaixoak) ikusi bazenuten, ondo jakingo duzue. Ez nuen birritan pentsatu pelikula hau aukeratzeko garaian, ikusi ditudan zuzendari honen filmak oso gustuko izan baititut. Lotsagabeak dira bere lanak, baita arraroak... [+]
Emigratzeko mila forma daudela argi dago: ez da berdina Senegaldik Frantziara emigratzea, Espainiatik Alemaniara edo, Hijo Mayor filmaren kasuan, Koreatik Argentinara. Baina emigratzeak dituen inplikazio sozial eta politikoez gain, pertsonalak ere hor daude: identitatea eraitsi... [+]
Aro berria ekarri du pantailara Irati Gorostidi zinemagileak, eta a ze aro berri. 1970eko azken urteetan dago kokatua Aro Berria Gorostidiren lan berria, New Directors sailean lehiatzen dena. Azken urte horiek, Francisco Franco diktadorea hil eta demokraziara trantsiziokoak,... [+]
68.000 gazatarretik gora hil ditu Israelek Gazako Zerrendan. “Ez dira zenbaki hutsak” aldarrikatu izan da sarri, baina zaila izaten da hedabideetan bestelako kontaketarik ematen, informazio guztia blokatuta dagoenean. Bada, The voice of Hind Rajab pelikulak lortu du... [+]
Palestinaren aldeko aldarriak ia egunero ikusten ari garen Zinemaldi honetan, Dolores Fonzi argentinarrak abortuaren legeztapenaren borroka mahaigainera ekarri du modu biziki intentsuan. Hasieratik harrapatu eta hunkitu nau Belén pelikulak.
Istorio erreala da. 2014ra... [+]
Biopic-ak egitea beti pentsatu izan du oso zaila izan behar dela. Ze, klaro, pertsona erreal bati buruz ari zara, ziurrenik dagoeneko hilda dagoena, eta, pentsatzen dut, ez zarela zu izango mundu honetan pertsona hori hoberen ezagutzen duena. Egongo da nor hobekiago ezagutzen... [+]
Zinemaldiaren laugarren eguna Kursaaleko bigarren aretoan hasi dut. Bertan, Ni de yan jing bi tai yang ming liang-en (Gaueko soinuak) estreinaldia ikusteko aukera izan dugu, produktore, aktore eta zuzendariaren presentziarekin. Filmean, Qing (Aline Chen) da protagonista, neskato... [+]
