Emmanuel Macron Frantziako Errepublikako presidente aukeratua izan ondoren, frantsesen chauvinismoa katalizatzen saiatu zen, Grandeur delakoaren atabismoa berrezarriz. Doktrina horrek zioen Frantziaren independentzia ekonomiko, politiko eta militarraren gurtza eta nazioak eta kultura  frantsesak munduan zuten misioaren sendotzea uztartuko zituela.

Hala ere, Ukrainako gatazkarekin bateratutako COVIDaren pandemiaren agerpenak agerian utzi zuen mendebaldeko herrialdeek OMEren eta AEBren aginduekiko zuten morrontza kezkagarria; horren ondorioz, Europako erakundeek botere erabakitzailea galdu zuten, eta AEBetako agindu geopolitikoen mende geratu zen erabat, eta Frantzia garrantzirik gabeko potentzia bihurtu zen Gerra Hotzaren 2.0 kartografia geopolitiko berrian.

Etxeko politikan, Frantziako Patronalaren (MEDEF) eskariz eta Frantziako sindikatu nagusien (CFDT, CGT eta FO) aurkakotasunarekin, Macronen gobernuak erretiroa 2030erako 64 urtera atzeratzea proposatu berri du, misil bat izango litzatekeena idiosinkrasia frantsesaren flotazio-lerroan, zeinaren iruditeria kolektiboak erretiro goiztiarrerako eskubidea barneratuko zukeen bere lan-ahaleginaren sari gisa.

Horrekin batera, inflazio handiaren eta klase ertainen pobretze galantaren ondorioz langileen erosteko ahalmena galduz gero, herrialdearen haustura soziala areagotu egingo litzateke, eta horrek biztanleriaren geruza zabalak behartuko lituzke soilik ongintzaren mende egotera.

Horren guztiaren ondorioz, erradikalizatu egingo dira garai bateko sindikatu aspertuak eta menpekoak (CGT, CFDT eta FO). Lan-gatazkak maiz piztuko dira, eta urtarrilaren 19rako sindikatuek eta oposizioko alderdiek deitutako hurrengo greba orokorrean su-bataioa gauzatuko da.

Halaber, ezin da baztertu sistemaren aurkako taldeak sartzea; izan ere, ikasleen ondorengo matxinadak zuzendu ahal izango lituzkete, 68ko Maiatza berrargitaratzeko eta Macronen figura ostrazismo politikora kondenatzeko.

Germán Gorraiz López, analista