Tratamos con xofre e cobre as enfermidades causadas por fungos. Ambas as sustancias poden ser naturais ou sintéticas. Os naturais proceden de pedra natural. Sintéticos producidos nunha industria química. Unha vez realizados os tratamentos, estas sustancias finalmente van ao solo. Xofre por ser inorgánico. Con todo, o cobre é un metal pesado, e onde ir a apilarlo alí. Si adminístrase sen medida, aumenta a contaminación. Ten suficiente traballo mesmo si úsase en tamaño. No último negro contaminarémonos as plantas, as terras, as augas e nós mesmos. Ambos, xofre e cobre, deben empregarse o menos posible.

Non hai moitas posibilidades de facer fronte ás enfermidades. A prevención é a máis eficaz, traballando en dúas formas: elixir as variedades máis resistentes e resistentes ás enfermidades vexetais e, por outra banda, oporse á humidade que os remove.

Con este panorama hai moita xente, aquí e alá, dedicada á sanidade vexetal. Xa se comprobaron moitas posibilidades de fungicida que desactivan os fungos: lácteos, cinzas, propolio, bicarbonatos, auga oxigenada... Todos traballan da mesma forma: secar e dificultar a pel da planta. Tamén se aproveitan as augas das plantas que conteñen sílice: a da azeribuztana e a da ortiga. O primeiro reforza a planta para combater a enfermidade. O segundo, a pesar da enfermidade, deu media volta e reanimouse.

Recentemente souben doutro remedio interesante para combater o oídio ou o branco: Mazás de cuco de plantas do xénero Quercus. Mólese en seco e esténdese o po sobre a planta. Adeus!