Aínda que o gato sexa nomeado como peixe, ten a mesma similitude con outros gatos que co gato cósmico, si non é pola súa mirada; mesmo para o que considera gatos grandes aos gatos, poida que sexa válido. En comparación cos das películas, esta quenlla ten un aspecto agradable, e os seus dentes, divididos en varias liñas, son moi pequenos. Aínda que son moitos, é difícil velos con vida, xa que non se achegan á beira. E na medida en que están fóra do noso interese gastronómico, pouco sabemos deles.

A cuberta marrón, chea de picaduras negras, é ideal para mimetizar co fondo. O ventre é branco. A cada lado da cabeza hai cinco pares de branquias, e detrás dos ollos hai un espejito, representativo da maior parte dos peixes cartílagos. Cando están parados para respirar, abren e pechan a boca bombeando auga, mentres que si se enterra na area, poden filtrar a auga a través dos espiráculos. Contan con oito aletas, entre as que se atopan dous dorsais, que se sitúan algo máis atrás que o resto das quenllas. Para distinguir aos machos, non temos máis que fixarnos no par de penes que se pode ver na contorna da “cloaca” (así se chama o ano nos peixes); e si non, ir ao Aquarium, xa que nas quenllas de touros que son parentes dos gatos peixes distínguense con maior facilidade.

Durante o día están colocados nos fondos de lodo ou area, mesmo escondidos nas rocas se as hai, mentres que durante a noite aumentan a súa actividade cazando moluscos, peixes pequenos, crustáceos, vermes e luras.

No Cantábrico, o seu período de reprodución é principalmente invernal e primaveral. Ao ser unha especie “ovíparo”, tras a reprodución por fecundación interna, a femia liberará os ovos, dous en cada un deles e segundo as condicións, de 20 a 100 ao ano. Os ovos dos pescados gatos teñen unha superficie de 5x2 cm e forma de saco de cartílago de 1 cm de espesor, con fíos fortes enroscados nas catro esquinas para encadealos ben en algas e corais da contorna. De feito, permanecerán alí entre 5 e 11 meses, dependendo da temperatura da auga, ata que, unha vez desenvolvido o neno, o saco rompa e nade libremente.

Talvez dar máis importancia ás investigacións que demostren a acumulación de metais pesados que as realizadas ao redor dos salmóns. Tamén influiría a dura pel destes peixes, que no seu día se utilizou como lija para a elaboración da madeira (e así se designou en varias localidades da costa biscaíña). En cada caso, moitos dos peixes de gato capturados xunto con outras especies máis apreciadas na pesca de arrastre volven á auga como descartes pesqueiros, a miúdo mortos. Desta maneira, non comprando este peixe que aínda se pode atopar nas pescaderías, e seguramente chegariamos a tocar a pel para sentir a textura da pel das quenllas. Con todo, os nosos avós coñecerían ben o peixe barato e saboroso do día, axeitado para unha boa cociña. Nalgunhas poboacións mediterráneas e galegas aínda o saben ben. Por tanto, non perdas a oportunidade, polo si ou polo non, antes de coller fama.

PEIXE GATO (Scyliorhinus canicula)

GRUPO: Vertebrado / Peixe.
TALLA: Recentemente nados 9-10 cm; adultos 60-70 cm (máximo 1 Kg).
ONDE VIVE? No Atlántico nororiental e no Mediterráneo. Normalmente pódese vivir entre 100 e 200 metros de fondo, pero tamén a 400 metros de profundidade.
Que come? Crustáceos, moluscos, policetos, cefalópodos e peixes pequenos.
NIVEL DE PROTECCIÓN Non está protexido.