“É un refuxio para os que son como nós, un espazo para todas as bolleras e feministas”, explicaron na apertura e advertiron que “transfobos e fascistas non terán sitio”. Informan que Sinsorga ten a súa orixe en eúscaro: zenzurgue ou palabra sen sentido que se utiliza para definir unha palabra pouco formalista.
Os simpáticos son os alicerces deste novo espazo. Estes socios, a cambio de axuda económica, utilizan o Sinsorga para as súas actividades persoais, políticas ou profesionais, para o que habilitaron a cámara como espazo privado dos sinsorgas. Animan á xente a facerse socio e subliñan que grazas, entre outras cousas, ao impulso económico de todos os socios conseguiron abrir este espazo cultural feminista.
Os alicerces do edificio son robustos e ríxidos, pero parece ser tan elegante e pomposo como os capiteis corintios. Á entrada atópanse as luces de neón, brillantina, cor e cinco nupcias que formaban parte da antiga tenda, transformadas por cinco deseñadores locais.
Na planta baixa atópase o “garito”, bebida e comida vegetariana e vegana preparada pola cooperativa Sustraia. Subindo as escaleiras, na primeira planta hai tenda pero non de calquera tipo: “Existen produtos deseñados e producidos segundo criterios feministas, propios e doutros creadores”.
Baixo o título “O peso das flores”, Varela e Momoitio repiten neste espazo a benvida ás presentacións de libros, ás actividades culturais, ás exposicións e a todas as manifestacións culturais e artísticas.
Ao comezo do proxecto decidiuse que toda a obra do edificio sería realizada por mulleres co fin de reivindicar a súa presenza no sector da construción. Aceptan que foi máis difícil do que esperaban e que confirmaron que o tratamento que sofren as mulleres nas obras é discriminatorio.
O proceso de acondicionamento, que durou dezaoito meses, foi recollido nun documental coa produtora Ao Bordo Films. O edificio xa abriu as súas portas, pero en 2024 estrearán dous audiovisuais para compartir os seus traballos e reflexións previas. Os creadores do creador do creador aseguran con ilusión que é un lugar que moitas veces soñaron e que agora se pode coñecer a través de todos os sentidos na Zona vella de Bilbao.
Adina ez dela dantzan aritzeko oztopo agerian utzi dute Errenteria-Oreretako Beti Bizkor elkarteko euskal dantza taldeko kideek. Dantzaren onurak argi erakusten dituen testigantza esanguratsuak jaso ditu Ikerne Zaratek Oarsoaldeko Hitzan argitaratutako Adina ez dadin ekiteko... [+]
Veneziako urmaela, 452. urtea. Hunoen inbasioak bultzatuta, Italiar penintsulako barrualdeko hainbat biztanlek eremu zingiratsuan hartu zuten behin behineko babesa. Baina lonbardiarren inbasioak iritsi ziren urte batzuetan, eta bizitoki iraunkorra bihurtuko zen etorkin... [+]
Entre xaneiro e maio de 2015, despois de terminar os estudos con 25 anos, a miña amiga Irati Astobieta e eu fómonos por Chile, Arxentina e Uruguai no marco do proxecto Kalabazan Ibiltaria. A través da ferramenta poética Poesía Rumoreada regalabamos polas rúas os poemas... [+]
Un fondo de apoio ao Estado israelí ha comprado a maioría dos macrofestivales do Estado español, entre eles Apple. Para. Un festival con nora nas proximidades da praia e con hardcoretas tatuadas, cun intercambio de 1.400 millóns de euros para a construción de vivendas en... [+]
O monólogo da puta no manicomio
-------------------------------------------------------------
Si só vese a... [+]