- Irantzu Varela e Andrea Momoitio, xornalistas e activistas, abren un espazo para fomentar a cultura e o pensamento feminista. Alugouse un edificio de catro plantas para oito anos, antiga tenda de vestidos de vodas, con achegas de case 300 auxiliares. A partir de finais de xuño Sinsorga converteuse nun espazo para a organización de actividades feministas de “todas as formas”. Tamén conta cun bar para comer e beber e unha tenda.
“É un refuxio para os que son como nós, un espazo para todas as bolleras e feministas”, explicaron na apertura e advertiron que “transfobos e fascistas non terán sitio”. Informan que Sinsorga ten a súa orixe en eúscaro: zenzurgue ou palabra sen sentido que se utiliza para definir unha palabra pouco formalista.
Os simpáticos son os alicerces deste novo espazo. Estes socios, a cambio de axuda económica, utilizan o Sinsorga para as súas actividades persoais, políticas ou profesionais, para o que habilitaron a cámara como espazo privado dos sinsorgas. Animan á xente a facerse socio e subliñan que grazas, entre outras cousas, ao impulso económico de todos os socios conseguiron abrir este espazo cultural feminista.
Os alicerces do edificio son robustos e ríxidos, pero parece ser tan elegante e pomposo como os capiteis corintios. Á entrada atópanse as luces de neón, brillantina, cor e cinco nupcias que formaban parte da antiga tenda, transformadas por cinco deseñadores locais.
Na planta baixa atópase o “garito”, bebida e comida vegetariana e vegana preparada pola cooperativa Sustraia. Subindo as escaleiras, na primeira planta hai tenda pero non de calquera tipo: “Existen produtos deseñados e producidos segundo criterios feministas, propios e doutros creadores”.
Baixo o título “O peso das flores”, Varela e Momoitio repiten neste espazo a benvida ás presentacións de libros, ás actividades culturais, ás exposicións e a todas as manifestacións culturais e artísticas.
Obra a cargo das mulleres
Ao comezo do proxecto decidiuse que toda a obra do edificio sería realizada por mulleres co fin de reivindicar a súa presenza no sector da construción. Aceptan que foi máis difícil do que esperaban e que confirmaron que o tratamento que sofren as mulleres nas obras é discriminatorio.
O proceso de acondicionamento, que durou dezaoito meses, foi recollido nun documental coa produtora Ao Bordo Films. O edificio xa abriu as súas portas, pero en 2024 estrearán dous audiovisuais para compartir os seus traballos e reflexións previas. Os creadores do creador do creador aseguran con ilusión que é un lugar que moitas veces soñaron e que agora se pode coñecer a través de todos os sentidos na Zona vella de Bilbao.