BETA: Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Panpi Intzagarai

  • Silencioso, fiel e doce como un lancer que humedece os arredores sen grandes tronos. A impresora editada no manual de tantos pastorais tiña que matar aos “sibastarras” en vésperas da pastoral. E estalado o corazón, tamén estaba escrito nalgunha pedra de Uhaitz. Corazón.
Argazkia: Panpi Intzagarairen familia.

02 de agosto de 2023 - 08:44
Última actualización: 11:35

Nos últimos días do mes de xullo, os amigos achéganse ao funerario de Atharratz para ver por última vez con carne de óso ao mesmo Panpi Intzagarai, que construíu a compañía da súa esposa Mariseri e que o seu heroe levou con 68. Estaba na habitación cara a cara, de forma táctil, nin cristal intermedio nin outro aparato, coma se estivese deitado, o noso vello Panpili, encima a ikurriña, a cinta negra e o adhesivo “Euskal Herria Antifaxista”. “Falta tabaco para recoller o cigarro”, dixo alguén, tratando de tragar o momento amargado con tal ansia. Panpili de sempre de Ozaz, co seu precioso bigote, cun aire viquingo. ARGIA coñecemos nun remoto 1981, na vella escola de Ozaz, facendo a revista mensual Egia con Allande Sokarros, Jon Errezarret e Jean-Pierre Duteuil, logo convertida en Abil, que a estrita xente da esquerda quería inarriar a Zuberoa que viña decaendo hai tempo. Gritábase entón “traballo no pobo, vivir no pobo”. Pronto comezaría a traballar en imprenta coa pequena editorial Lantzer en Errezarret. Na cooperativa Lasarte-Oria Antza lembran as visitas de Panpili e os libros de pastorais que han impreso durante moitos anos, a colaboración transfronteiriza. Nalgúns destas viaxes de traballo apareceu Aña coa súa primeira muller, falecida nun dramático accidente de autobús.Durante case vinte anos exerceu tamén litixios no pobo, de 1995 a 2014, desde tempos nos que non había moitos electores nacionalistas. En 1850 Ozaze-Zuhara contaba con 471 habitantes, reducidos a 71 para 1982. Hoxe ten 86, aínda que ningún deles foi suficiente o soño e a alegría de prohibir a un fuxido xeneroso. Cando se abre a súa morte, nos últimos días sargóricos do limiar do estiércol, reuníronse persoas de todo tipo que se dedican aos esforzos culturais de Panpi Intzagarai, aos campesiños militantes, ao sur e ao norte ben probados sasis, aos franceses fecheiros do cencerro como España, aos que nalgún momento achegáronse até Zuberoa en busca de algo moi afastado, a facer uns cantos scapuchos, aos, aos que se descoñecidos do pobo. Vaia xeración produtiva.


Interésache pola canle: Kultura
2024-05-12 | Iker Barandiaran
Era a hora de envorcar



A pesar de que eu parecíalle Escorbutin na miña mocidade, Antton Carretero, nacido en Aramaio, sempre tivo unha mirada máis longa: punka si, por suposto, e a kinya é mellor, pero fíxase en moitos outros estilos pasando por prexuízos, canallagos, máis sensibles… Todos... [+]


2024-05-12 | Nerea Menor
Ghayath Almadhoun
"Alemaña está na cima da pirámide da superioridade branca, e quen antes negaron o holocausto agora negan a Nakba"
Falamos con Ghayath Almadhoun sobre a censura sistémica alemá e as súas consecuencias. Poeta palestino nado en Damasco en 1979, en Siria, trasladouse a vivir a Suecia e actualmente vive en Berlín. A súa poesía, traducida en case 30 idiomas, trata o amor, o desprazamento e... [+]

O mar que nos protexe

Abrimos o libro de poemas de Oihana Jaka e atopamos dúas ofertas. Un pai e outro fillo. Cabe destacar pola súa relación directa cos poemas que atoparemos. O libro estrutúrase en

tres partes: Hamaika urte, Hamaika hilabete eta Hamaika egun. O número once tamén é unha... [+]


Unha pastoral para Pamplona
A pastoral é unha forma de teatro popular. Aquel que selecciona un tema ou protagonista (o morto) e dá a súa vida en versos. O canto tamén está presente na actuación. O director de táboa, os árbitros e músicos que van traballar sobre o taboleiro son os que traballan o... [+]

2024-05-12 | Reyes Ilintxeta
Patricia López Arnaiz. Once nunha soa vida
"A rabia, a ira e o desexo de vinganza poden ser tamén os motores dunha muller"
Nina é a crónica dun señorizdio anunciado, utilizando o termo de Irantzu Varela. A película que chega agora á gran pantalla conta como, despois de 30 anos, unha muller ferida regresa ao pobo cunha escopeta que sofre unha forma de menstruación constante para matar a un home... [+]

Eguneraketa berriak daude