Entre as explicacións do conselleiro de Educación do Goberno Vasco, Jokin Bildarratz, sobre a Lei de Educación da CAV, no Parlamento Vasco, púxose un exemplo significativo de que as posibilidades de cada centro educativo poden ser moi diversas, na medida en que se trata dun sistema multilingüe centrado no eúscaro: “Un centro do modelo A, situado nunha zona na que predomine o castelán, pode decidir que o 80% das horas lectivas impártanse en castelán, pero ao mesmo tempo, de cando en vez, pode levar aos nenos a un barnetegi de tres días para aprender mellor euskera, ou organizar todas as actividades extraescolares en eúscaro, ou as horas de comedor…”.

As declaracións expoñen polo menos dúas dúbidas:

Por unha banda, cando a lei di que cada centro, en función do contexto no que se atope, decidirá o seu proxecto lingüístico, quérese dicir que canto máis nun contexto máis erdaldun menor será o número de horas que se impartirán en euskera… ata que o 80% impártanse en castelán (e do outro 20%, seguramente unhas horas dedicadas ao inglés)? Sendo conscientes de que a euskaldunización do alumnado en contextos sociolingüísticos castellanohablantes vai requirir máis recursos e esforzo, en lugar de pór máis recursos e o máximo de horas de eúscaro, pódese permitir a maior parte das horas lectivas en castelán, e reducir considerablemente a esixencia do eúscaro? Preténdese manter a maioría das horas lectivas en castelán e euskaldunizar aos nenos en actividades extraescolares ou nun internado ou comedor de tres días? Basicamente e na práctica, si o mantemento do actual modelo A tamén entra en xogo nun sistema plurilingüe centrado no eúscaro, todo é libre?

E doutra banda, aínda que a lei contempla que ao finalizar o ensino obrigatorio todos os alumnos deben alcanzar o perfil B2 en eúscaro, alguén cre que os alumnos que estuden no centro do exemplo anterior chegarán ao nivel B2? Cando estea demostrado que o modelo de inmersión en eúscaro non garante a euskaldunización dos alumnos, como se euskaldunizarán nun modelo tan castelán?

Punto quente

Xunto a outras, a euskaldunización foi un punto cálido na Lei de Educación desde o principio. Coa presentación do anteproxecto por parte do Goberno Vasco, reafirmouse o que se esperaba: a pesar de que nas emendas e alegacións presentadas por numerosos axentes esixíase que se superasen os actuais modelos A, B e D e establecésese un modelo de inmersión xeneralizado en todos os centros, non se recolleu no proxecto de lei. Mantense o modelo indicado tanto no Acordo como no anteproxecto: “Un sistema plurilingüe centrado no eúscaro”. Os alumnos de ensino obrigatorio deberán finalizar co nivel B2 en eúscaro, para o que cada centro decidirá o seu proxecto lingüístico en función do seu contexto. A Administración comprométese á avaliación e seguimento de cada proxecto lingüístico dos centros.