"A lei educativa de 1993 e o proceso de publificación foi consecuencia do pacto entre o Partido Socialista e o PNV sen a participación do resto de partidos e da comunidade educativa", criticou o membro de EH Bildu Ikoitz Arrese en ARGIA. Trinta anos despois, parecía que a nova lei educativa ía ter un maior consenso político, pero Elkarrekin Valencia-EU caeu primeiro (argumentando que se perpetúa o actual modelo de concertación) e EH Bildu no último momento (argumentando que a lei manterá os modelos lingüísticos actuais). O 90% da representación política parlamentaria apoiou o pacto educativo o ano pasado (que era o punto de partida da lei), pero só o 54% apoiou finalmente a lei (PNV e PSE).

Durante estes días, o conselleiro de Educación, Jokin Bildarratz, reiterou que a escola pública é o eixo central da lei, respondendo as críticas que se lle fixeron, e destacou que as 43 medidas que se definiron no pacto educativo xa empezaron a porse en marcha.

A comunidade educativa, en contra

Tamén na rúa, a lei iniciouse nun clima de confrontación e de discrepancia. Proba diso son as comparecencias ante o Parlamento Vasco durante a votación da nova lei educativa: "A educación vasca dunha vez!" Baixo a lema "Euskal Herrian Euskaraz" convocou ás 9:00 horas para plantar a lei educativa. Tentan encadearse no Parlamento. "Non a esta lei de educación!" ás 11:00 reuniuse a plataforma Euskal Eskola Publikoa Harro.

Precisamente os axentes da escola pública e o eúscaro foron os máis críticos coa lei. Os primeiros din que a lei premia aos centros concertados e prexudica á escola pública. Esta mesma semana, Lurdes Imaz, coordinadora de EHIGE, ratificou esta idea en Berria: competir coa rede concertada que estará mellor financiada con diñeiro público, que quedará "peor que antes" con esta lei.

O Consello de Euskalgintza tamén fixo declaracións esta mesma semana: quéixase de que se manteñan os modelos lingüísticos actuais e denuncia que a maioría das achegas realizadas polo Consello non se recolleron na lei, e que as recollidas teñen moita inexactitud. Esta lei de educación "é unha oportunidade perdida para euskaldunizar ás xeracións futuras". Ademais, vimos moitos axentes que apoian esta manifestación de denuncia (EHIGE, HEIZE, Ikastolen Elkartea, ELA, LAB, STEILAS, AEK, Euskaltzaleen Topagunea, Euskal Herrian Euskaraz, Hezen, UEU…).

A Federación de Ikastolas tamén falou en contra da lei. Por non dar os pasos esixidos para a euskaldunización do alumnado ("o proxecto de lei non contempla a concreción para a consecución dun modelo de inmersión xeneralizado e volve incluír modelos lingüísticos; e non consta o Currículo Vasco"), e pola falta de concreción do Servizo Educativo Vasco que abarque tanto aos centros públicos como aos concertados: "Non se garante que todos os centros que formarán parte do Servizo Público de Educación estean nas mesmas condicións".

Que implica a lei?

A lei tiña tres retos: superar o sistema dual de centros públicos e concertados, dar un salto na euskaldunización do alumnado e acabar coa segregación do alumnado. Pero realmente ten a lei medidas eficaces para terminar a concertación, para garantir unha mellor euskaldunización e para frear a segregación? Neste artigo tratamos de responder a estas preguntas e explicar os pormenores, tempos e antecedentes da lei (lembremos que antes de chegar á Subárea Jokin Bildarratz Cristina Uriarte quixo sacar adiante unha lei educativa). ARGIA seguiu de cerca todo o proceso da Lei de Educación da CAV, e nesta canle atoparás toda a información.