EHUk Tel Aviv-eko unibertsitatearekin etorkizuneko lankidetzarako bideak ahalbidetzen dituen zibersegurtasuneko katedra bat sortu izanaren harira, bertako langileok interpelatuak izan gara hainbat lekutatik, eta esan beharra dut neurri handi batean lotsatuta sentitu naizela, erabaki horrekin zerikusirik ez dudan arren. Eta lotsa hori gehitu zaio isiltasunaren aurrean dagoeneko sentitzen nuenari. Izan ere, urriaren 7tik aurrera, Israelek etengabe eraso ditu Palestinako unibertsitateak eta ikas guneak, nazioarteko legeak gune zibil babestu gisa izendatuta dituen arren, eta ehunka zenbatzen dira eraildako irakasle, zientzialari eta akademikoak, eta milaka asasinaturiko ikasleak.

Horren aurrean asko kostatzen zait ulertzea akademiatik, hezkuntza komunitatetik, oro har, eman den erantzun apala, zeinak agerian utzi dituen, berriz ere, gerra eta biktimen arteko ezberdintasunak. Espainiako Estatuko hainbat unibertsitatetako ikasle eta langile saretu gara Palestinaren aldeko aldarri bateratuan, eta argi eta garbi esaten diegu gure agintariei ez dugula genozidioaren konplize izan nahi –ezta omisioagatik ere–, eta Israelgo Estatuari laguntzen dieten erakunde eta enpresekin harremanak eteteko eskatzen diegu.