Gorabeheratsua

Argazkia: OLBE
Argazkia: OLBE

FITXA
Zer: OLBEk antolatutako Mozarten Serralloko bahiketa (Die Entführung aus dem Serail) opera.
Nork: Euskadiko Orkestra Sinfonikoa eta Bilboko Operaren Abesbatzak.
Non: Bilboko Euskalduna Jauregian.
Noiz: Urtarrilaren 20an.

------------------------------------------------------

Jose II.a austriar enperadorea Nationalsingspiel izeneko kultur proiektu batean tematu zen, eta obrak alemanieraz interpretatzeko konpainia bat sortu zuen, garai hartan italierazko opera baitzen nagusi.

Proiektuak ez zuen oso ibilbide luzea izan, baina lan magistralak sortu zituen, OLBEren eskutik Euskaldunan ikusi eta entzuteko aukera izan genuenaren modukoak.

Serralloko bahiketa Mozarten lehen Singspiel da. Genero hau zati kantatuak eta ahozko zatiak tartekatzean zetzan. Gaur egungo emanaldietan, batzuetan, ahozko testu asko ezabatu egiten dira. Hala ere, OLBEren proposamenean obra osoarekin gozatu ahal izan genuen.

Lan arina eta sarritan komikoa da, eta ez dauka Mozarten ondorengo operatan aurkitutako pertsonaiaren edo sentimendu ilunen esplorazio sakonik. Beste obra garaikide batzuk bezala, opera honek Otomandar Inperioaren exotismoarekiko gustua du, inperio austriar-hungariarrarentzat mehatxu militarra izateari utzi zion inperioa hain zuzen ere.

Ikuspegi musikal hutsetik, kemenez beteriko obra da, aria ikusgarri eta zailez betea.

Euskaldunan ikusi eta entzun genuena aztertzera pasata, antzezpenak ez zituen aurreikuspenak bete. Ez zen funtzio biribila izan, hainbat arrazoirengatik. Eszenografia apur bat eskasa izan zen. Ziur aski ideia ona zen, inguru naïf bat birsortzea. Hala ere, sinpletasunak eta, agian, zuzendaritza eszeniko eraginkorrik ezak eragin zuten ikuskizunak, oro har, ez konbentzitzea.

Ahotsei dagokienez, pena handia izan zen Moises Marin tenorrak eztarriko arazo larri bat izatea. Ziurrenik ez zuen estreinaldian parte hartu behar, zailtasun handiak izan baitzituen erraza ez den rol bati ekiteko. Hain justu, abeslari hau beste tenore batek ordezkatu zuen ondorengo antzezpenetan.

Denok gogoz espero genuen Jessica Pratten aktuazioa, Bilbon beti emanaldi gogoangarriak izan dituena. Konstanzeren interpretazioa indartsua eta tinbratua izan zen, eta koloraturak eta bizkortasunak eraginkortasunez gauzatu zituen. Baina beste aldi batzuetako magia eta distira falta izan zitzaizkion. Leonor Bonilla sopranoak, Blonderen rolean, eta Mikeldi Atxalandabasok, Pedrilloren rolean, profesionaltasun handia erakutsi zuten, beren roletarako ahots egokiak.


Kanal honetatik interesatuko zaizu: Musika klasikoa
Gure pianista unibertsala

Columbus Fundazioak antolatutako kontzertua, ‘RenHacer’ Musikaldiaren barruan.

Bilboko Orkestra Sinfonikoa.

Zuzendaria: Ramón Tebar.
Bakarlaria: Joaquín Achúcarro.
Egitaraua: Guridi, Grieg eta Brahmsen lanak.
Lekua: Bilboko Euskalduna... [+]


Musika Hamabostaldia: gogoeta batzuk

Edizio asko dira orain arte; Espainiako Estatuko musika klasikoko jaialdirik zaharrena da. Behin amaituta, une egokia izan daiteke aurtengo edizioaren balantzea egiteko, baina baita jaialdiaren bizitza luzearen balantzea egiteko ere. Jaialdi bikaina da, oso. Baina hausnartu egin... [+]


Adore kontrolatua

Donostiako Musika Hamabostaldia
Euskadiko Orkestra: Zuzendaria: J. Rohrer.
Donostiako Orfeoia: Zuzendaria: J.A. Sáinz Alfaro.
Bakarlariak: C. Reiss, V. Karkacheva, M. Schmitt, H. Müller-Brachmann.
Egitaraua: Beethovenen Missa Solemnis re maiorrean, op. 123.[+]


Sustantziarik gabea

Egia esan, pena ematen dit kritika honi izenburu hau ipintzea. Bizeten Carmen oso opera ederra da, sentimendu unibertsalak jorratzen dituena, hala nola pasioa, jeloskortasuna, maitatuaren posesioa, independentzia... Eta hori guztia musika-lan bikaina oinarri hartuta. Baina... [+]


Desberdina eta berezia

Albenizen Iberia Suite monumentalaren bertsio berri bat egitea meritu handiko lana da, merkatuan dauden grabazio bikainak kontuan hartuta. Hori dela eta, Luis Fernando Pérezek Musika Hamabostaldiko errezitaldian egindako lanak sekulako miresmena sortu zidan.


Aita Santuaren biolinista eta bere estela

Orkestra handien eta obra handien kontzertuen ondoren, ezin diegu arreta jarri gabe utzi musika-patxada handiagoko, sosegu handiagoko baina edertasun berdineko proposamenei.


Iraultzaren eta maitasunaren artean

Luxenburgoko Orkestra Filarmonikoaren lehen kontzertuak erromantizismo berantiarraren kutsua izan bazuen ere, bigarren topaketan taldeak bi obra zirraragarri interpretatu zituen, istorioak kontatzen zizkigutenak. Obra exigenteak ziren, batez ere adierazkortasunaren aldetik, eta... [+]


Inaugurazio erromantiko-berantiarra

Musika Hamabostaldiak 85. edizioari hasiera eman dio, orkestra handi batekin eta inaugurazio baten mailako programarekin.


Bederatzigarrena eta azkena

Viena, 1824ko maiatzaren 7a. Ludwig Van Beethovenen (1770-1827) 9. Sinfonia estreinatu zen. Konpositore alemaniarrak bukatu zuen azken sinfonia izan zen, baina, asmoari erreparatuta, lehena izan zela ere esan liteke. Beethovenek 1799 eta 1800 urteetan idatzi zuen 1. sinfonia;... [+]


Merezi dugun euskal opera

Durangoko Hitz liburu-dendan otu zitzaidan Saturraran operak merezi zuela kritika. Jose Julian Bakedanoren arrapostua batetik, liburu-dendako Gaizka Olabarriren berben ilusioa, horrenbeste urtean Hitz liburu-dendako ardura eraman izan duen Nekane Bereziartuak opera hori ikusteko... [+]


Neorromantizismoa bi estilotan

Amaitu da Euskadiko Orkestraren kontzertu-denboraldia, Iruñeko Baluarten egindako aparteko kontzertu batekin. Kontzertu ederra, entzuleen txalo zaparrada nahi duten horietakoa, pizgarri dezenterekin.

Pizgarri horietako lehena bakarlaria zen, Federico Colli italiarra,... [+]


Eguneraketa berriak daude