OLBEren opera-zikloaren bigarren saio honetarako, ikusleek ondo ezagutzen eta maite dituzten bi izenbururekin egin dugu topo, gai unibertsal bat komunean dutela: jeloskortasuna eta mendekua. Bai Cavalleria rusticana-n, bai Pagliacci-n, jeloskortasunak eta amorruak itsutu egiten dituzte maitearengatik arbuiatuta sentitzen direnak eta krimenak egiten dituzte, haien haserrea eta inbidia asetzeko.

Sizilia “de rompe y rasga” delakoaren testuingurua erabat islatuta geratu zen Euskaldunako agertokian, Cavalleria rusticana eszenaratzean. Muntaia sinplearekin eta argiztapen bikainarekin ezin hobeto birsortu zen Santuzza gaixoak bere maitasun handia heriotzara daramaneko giroa. Ekaterina Semenchuk-ek Santuzza zoragarria interpretatu zuen, ahotsean eta keinuetan. Soila, gehiegikeriarik gabea eta oso sinesgarria. Jorge de León ere, Turidduren paperean, maila altuan aritu zen, baita Elena Zilio txundigarria ere. Mezzoak 80 urte ditu, eta ahots potentzia bikainarekin eta energia handiarekin egin zuen Mamma Lucia-ren papera.

Hala ere, esan dezakegu Pagliacci-rekin iritsi zela gauaren gailurra. Hemen bai, Jorge de León tenoreak bere distira guztia erakutsi zuen. Eszenatokian aske aritu zen eta bere ahots indartsua une oro kontrolatu zuen. Vesti la Giubba aria ospetsua biribila entzun zen bere ahotsean. Era berean, Rocío Ignacio soprano sevillarra, Neddaren paperean, primeran aritu zen, eta Ambrogio Maestri baritonoak, Tonio bezala, bere arietan taxuz abestu zuen.
Euskadiko Orkestraren laguntza zehatzak koroatu zituen interpretazioak, inoiz ez bezala Daniel Oren-en gidaritzapean.