"Indarkeria matxistaren zantzua ezabatzen dugu tatuajearen bitartez"

  • Istorio pertsonal gogorren lekuko da Bartzelonako Desideratum tatuaje estudioa. Altruismoa eta enpatia batzen dira bertan, egoera traumatikoak gainditzeko bidean doako tatuajeak eskaintzen dizkiete indarkeria matxista jasan duten emakumeei edota minbizia izan dutenei. Duela hiru urte abiatu zuen proiektua Noemí Garcíak (Bartzelona, Herrialde Katalanak, 1977) tatuajeen berebiziko indarraren bitartez oinazearekin amaitzeko.

"Indarkeria matxistaren biktima izan den emakume bati orbain bat disimulatzen diozunean edo tatuaje bat ezabatzen diozunean, bere borrokan urrats bat gehiago ematen laguntzen ari zara" (Argazkia: Jordi Borràs)

Tatuaje estudioak Desideratum du izena, “oraindik bete ez den desira” esan nahi du. Azala apaintzeaz edo gure bizitzako gertakari garrantzitsuak gogorarazteaz harago, zer funtzio izan dezake tatuaje batek?

Tatuajea oso tresna boteretsua izan daiteke. Gure estudioan gertaera traumatikoak bizi dituzten emakumeak tatuatzen ditugu, hala nola indarkeria matxista jasan dutenak edo bularreko minbizia izan dutenak. Kasu horietan, sendatzeko eta norberarekin adiskidetzeko ahalmena du. Ahalduntze-ekintza bat da, zu zeu zarelako erabakitzen duena zer eraman nahi duzun betirako azalean. Indarkeria jasan duten emakumeen kasuan zauriak ixten laguntzen die, aurrera jarraitu ahal izateko bultzada emanez.

Estudiora hurbiltzeko erabaki hori, gehienetan, azaleko markak estaltzeko edo eraldatzeko beharretik sortzen da, marka horiek jasandako indarkeria eta erasotzailea uneoro gogora ekartzen dietelako.

Proiektu honetatik abiatuta, indarkeria fisikoaren modu anitzen lekuko izan gara. Oso gauza gogorrak dira, pertsona gehienek imajinatu ere egiten ez dituztenak. Aiztoz eta kuterrez egindako izenak, inizialak eta datak ikusi ditugu. Indarkeriaren ondorioz nork bere buruari egindako zaurien orbainak ere bai. Guzti horiek tatuaje pertsonalizatu batean transformatu ditugu, guztiz desberdina den irudi batean.

Kasu honetan tatuajeak etapa berri baten parte dira, bizitza berri baten hasiera. Baina indarkeria matxista adierazteko moduetako bat ere izan daitezke.

Zoritxarrez, bai. Izan ere, egiten ditugun tatuaje gehienak beste batzuk estaltzeko dira. Bikotekidearen izena tatuatzera behartzea edo hertsatzea ohikoa da, estudioa ireki genuenetik ikusi dugun konstante bat da. Orain itxaron-zerrendan badago neska bat, adibidez, mutil laguna tatuatzailea zuena. Gorputz osoa bere izenarekin markatu du. Gogoan dut baita ere eskuan zuen izena kentzera etorri zen emakume bat, beste eskuarekin momentu oro ezkutatzen zuena. Irudi hori desagertzea nahi dute, behar dute. Neska horri tatuajea egin genion izenaren gainean. Hilabete batzuen bueltan, berriro elkar ikusi genuenean, oraindik ez zen gai beste eskuarekin tatuajea tapatzeari uzteko.

Argazkia: Jordi Borràs

Indarkeria matxista jasan duen emakumearentzat, zenbateko garrantzia du bizitza osorako dirudien zerbait azaletik ezabatu ahal izateak?

Indarkeria matxistaren biktima izan den emakume bati orbain bat disimulatzen diozunean edo tatuaje bat ezabatzen diozunean, nolabait, bere borrokan urrats bat gehiago ematen laguntzen ari zara. Oso une berezia da beraientzat. Hainbeste arazo dituzte, pentsatzen dute konponbiderik ez duela; estigma daramate. Tatuajea eskaintzen diezunean aurpegia aldatzen zaie. Tratu txar emailearen izena tatuatuta eramatea suntsitzailea da psikologikoki. Jada bere azalean ez dagoela ohartzen direnean sekulako lasaitua hartzen dute. Beste arazo guztiek ere irtenbidea dutela dirudi orduan.  

Tatuatzen duenak ere indartsua izan behar du mentalki, egunez egun horrelako kasuei aurre egiteko.

Gogorra da, ez dugu ukatuko. Azkenean, emakume gehienek beren bizipenak kontatzen dizkizute eta istorio gogorrak dira. Badakigu indarkeria matxista existitzen dela, ia egunero ikusten dugu albistegietan, baina inoiz ez duzu imajinatzen horrelako basakeriak gertatzen direnik. Astakeria hain handiak daude… norbaitek feminismoa beharrezkoa ez dela edo indarkeria existitzen ez dela dioenean odola irakiten jartzen zait.

Bularreko minbiziaren ondoren aureola berreraikitzea ere doan eskaintzen duzue.

3D tatuaje hiperrealista egiten dugu, emaitza ikusgarria da. Minbizia izan duten emakumeei buruz esaten ez den zerbait da langabezian geratzen direla, egoera ekonomiko zailean. Bular-muturra berreraikitzea garestia da estetika zentroetan; 500-1.000 euro artean eskatzen dituzte. Minbiziaren ondoren, emakume batzuk ez daude gustura ispiluan ikusten duten irudiarekin. Badakigu berebiziko garrantzia duela horrek autoestimuan, horregatik aukera hori ere badute hemen.

Zuen estudioa leku segurua da emakumeentzat langile guztiak emakumeak zaretelako. Zure ustez, mistoak ez diren espazio gehiago egon beharko lirateke beste esparru batzuetan ere?

Zalantzarik gabe. Gure estudioko langile guztiak emakumeak gara egiten dugun lan sozialagatik. Ez luke zentzurik izango gizonezko batek tatuatuko balu, ez litzateke izango ez espazio eroso ez segurua. Hori izan zen talde osoa emakumeek osatzearen arrazoi nagusia. Gainera, bada modu bat emakumeon presentzia aldarrikatzeko ere, eta ikusgarritasuna izateko. Zentzu horretan oraindik egitekoa dagoela deritzot.

Terapia bidelagun
“Estudioa zabaldu aurretik arazoak dituzten pertsonekin zalditerapia egiten nuen, zalditerapeuta naiz. Bertan ezagutu nituen genero indarkeria jasan zuten emakume asko. Horregatik, nire bizitzari bira ematea erabaki nuenean, oso argi nituen hiru gauza: zaldiekin lanean jarraitu nahi nuela, tattoo-aren mundua izugarri gustatzen zitzaidala eta bokazio soziala zuen proiektu bati ekiteko gogoz nengoela. Horrela sortu zen Desideratum tatuaje estudioa”.

 


Kanal honetatik interesatuko zaizu: Gorputza
Gorputz hotsak
"Literatura izan da tristezia ulertzen lagundu didana"

Erantzunik gabeko galderez inguratuta eta “tristezia sakona” sentituz bizi izan da Daniela Cano. Artista kolonbiarra da, eta pandemia betean Madrilera ihes egin behar izan zuen Kolonbian mehatxatuta zegoelako. Arteaz, bereziki literaturaz baliatzen da erantzunak... [+]


Gorputz hotsak
"Filmak ez daude gorrentzat eginda; euskara ez dakitenentzat eginda daude"

Jende askorekin eta elkarrizketaz inguratuta dagoenean isil-isilik edo ohi baino isilago egoten da Irati Erauskin (Hondarribia, Gipuzkoa, 1996). Horregatik, “oso irekia” den arren lotsatia dela uste dute batzuek. Entzumen urritasuna dauka, eta batzuetan “oso... [+]


Gorputz hotsak
"Ederrena izanen zen okupa motorizatu guztiak desagerraraztea"

Behar ez den lekuan autoa aparkatzen duten gidariak salatzen hasi zen Juan Larreta (Iruñea, 1968) duela bost urte. Esklerosi anizkoitza duenez, desgaituak diren pertsonentzako aparkalekuetan autoa uzteko txartela dagokio. Urteak daramatza Nafarroako txartelen erregistro... [+]


Aireportuko anekdota bat

Askotan nahastu izan nau kanpo begiradak mutiko nerabe batekin, hori ez da berria. Berria ez denez, grazia egitetik gogaitzera pasa izan nau. Berria ez denez, geroz eta erantzun epikoagoak botatzeko gaitasuna garatu dut, egoeraren gaineko kontrola neureganatuz. Eta kontrola... [+]


Gorputzaren konkista

Gorputzaren gaiak pisua hartu du egungo diskurtsoetan, era askotara agertzen zaigu. Hala ere, eztabaida berri samarrak dira: beste garai batzuekin alderatuta, gorputza nahiko baztertua egon da Mendebaldeko pentsamenduaren historian.

Niri, egia esan, lagungarria egiten zaizkit... [+]


Eguneraketa berriak daude