2020ko urriaren 26a
Ez da hilabete telebistako Chernobyl seriea bukatu dela, eta dagoeneko badirudi hari buruz esan zitekeen guztia esana dagoela. Hitz egin da seriean erabilitako hizkuntzaz (ingelesa, errusiera beharrean), hitz egin da Sobietar Batasunaren sistema politiko autoritarioaren inefikaziaz (Iñigo Errejon), eta dagoeneko, turistak zentral malapartatua zegoen lekura hasi omen dira ailegatzen selfieak ateratzera. Ez da baztertzekoa laster haietakoren bat erradioaktibitateak jota osasun arazoak edukitzea, baina osasunak baino gehiago balio du, esan gabe doa, norbere buruaren aupatze publikoak.
Niri deigarri egin zaidana hauxe da: historiako desastre handienetako batean nola egin zuten askok eta askok ezer gertatuko ez balitz bezala, nola inor ez zen histeriak jota ibili, “lasai, ez da ezer gertatzen” esan eta hori sinetsita performatzeak, errealitatean benetan ezer ez gertatzea eragingo balu bezala. Egia esan, egungo gure gizartetik, non, edozein ezusteko leunen aurrean, alarma laranja, gorri eta gorri-gorriak izendatzen diren, txunditzekoa iruditzen zait gizarte oso baten pose hieratiko hori.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
Informazio askea lantzen dugu ARGIAn, langileok gara proiektuaren jabeak eta gure informazioen atzean ez duzu sekula multinazionalik, bankurik edo alderdi politikorik topatuko. Gure ustez, burujabetza guztien oinarrian dago informazio burujabetza, ezagutzen dugunaren gainean pentsatzen eta erabakitzen dugu. Horregatik diogu kazetaritza independentea dela demokraziaren oinarrietako bat.
Aldizkaria paperean etxean edo e-postan PDFan jaso nahi duzu? Pozik hartuko zaitugu ARGIAko komunitatean. ARGIAkoa izateko, nahi eta ahal duzun ekarpena egin dezakezu, eta bueltan egoki ikusten duzuna eskatu. Indartu dezagun indartzen gaituena!
