Haurren pobrezia eta gazteen langabezia; azken egunotan erabili diren bi termino. Egungo krisi ekonomikoaren ondorioz bizi dugun errealitate gordina adierazteko bi espresio dira. Merkatuen (banku handiak, finantza erakundeak, inbertsio funtsak, multinazionalak…) kapitalismo basatiak sorturiko krisia da honakoa. EAEko Arartekoak egindako Krisiaren eragina haurrengan: EAEko errealitatea txostenaren arabera, Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako 15 urtetik beherako 35.000 adingabe inguru pobrezia arriskuan da. Arrisku tasa %3,5etik %6,2ra igaro da lau urtetan, hau da, %77 hazi da. Zeini eragiten dio? Guraso bakarra –gehienak emakumeak– duten seme-alabei, hala nola atzerriko nazionalitatea dutenei eta 35 urtetik beherako gurasoak dituzten haurrei. Euskal Herrian 2012an 229.555 lagun zeuden lanik gabe. Kopuru horren zati handi bat gazteak dira, bi gaztetik bat lan bila dabil baina ez du aurkitzen, eta soldata jasotzen duten gazteen %65ak behin behineko lan kontratua du.  Ez dugu eskura Euskal Herri osorako datu ofizial zehatzik. Espainiako Estatuan –Hego Euskal Herria barne– gazteen langabezia tasa, 25 urtetik beherakoena, %55ekoa da.

Administrazioek euren aurrekontuetan egoera hori leuntzeko politikak onartu beharko lituzkete, eta proiektu faraonikoak ahaztu: Bizkaiko ahaldun nagusiak proposatutako Urdaibaiko bigarren Guggenheim-a, Pasaiako kanpo portua, edota ekonomiari eta gizarteari kalte egin diezaiokeen AHTa bera. Erabilitako diru eta inbertsio oro, gutxi izan liteke gazteen langabeziari eta haurren pobreziari aurre egiteko.