Emaitzek agerian utzi dute iritzi publiko eta publikatuaren arteko haustura. Ezker abertzale historikoa hedabide publiko zein pribatuetatik inoiz baino baztertuago egon den unean, inoiz baino deabrutuago izan den garaian, lortu ditu historiako emaitzarik onenak. Non gelditzen da masa-hedabideen indarra? Bilduk aurreikuspen guztiak gainditu ditu. Bigarren indar politikoa da Hego Euskal Herrian. Beste horrenbeste esan liteke PP-PSE itunaz. Hedabide autonomikoetan Patxi Lopez inoiz baino presenteago egon den garaian lortu ditu PSE-k emaitzarik kaskarrenak. Iritzi publikoaren osaketan hainbat faktorek hartzen dute parte. Hedabideek garrantzi handia dute, baina ez dira guzti-ahaldunak, ezta monolitikoak ere.

“Bildu-namia”

Bilduk izugarrizko magnetismoa sortu du. Hedabideek kanpaina itzela egin diote. Boomerang efektua gertatu da. Ez da lehenengo aldia. Antzeko zerbait gertatu zen Katalunian 2004an ERCrekin. Josep Lluis Carod Rovira ETAren ordezkariekin bildu eta gero, Aznarren PPk izugarrizko kanpaina mediatikoa egin zuen haren kontra. Emaitza: alderdi errepublikazaleak inoizko boto-kopururik handiena jaso zuen. Bilduk hainbat tokitatik jaso ditu botoak; ez soilik Aralarretik edo EBtik, baita EAJtik ere. Hemendik bi urte barru egongo diren hauteskunde autonomikoetan ezker abertzale berria lehen indar politikoa izan daiteke, EAJri berari aurrea hartuta. Horretarako Sortuk alderdi legala izan beharko luke eta Aralarrek bat egin koalizioarekin. Ordurako, Arnaldo Otegik lehendakarigai bezala aurkezteko aukera izango balu, zein hautagai jeltzalek egingo lioke aurre?

Amaitzeko PP-PSE itunaz bi hitz. PSOEren gainbeherak toki txarrean utzi du paktu hori EAEn. Popularrek Gasteizko alkatetza lortu arren, zaila dirudi Javier de Andres ahaldun nagusia izatea Araban, EAJren, Bilduren eta EBren baturak gehiengoa ematen baitie.

Nafarroan zer? Gauza gehiegi ez dira aldatu. Eskuina nagusi baina gehiengorik gabe. Bilduk ez dio aurrea hartu NaBai-ri. Aralarrek EAEn Bilduren garaipena onartu behar duen bezala, Bilduk ere onartu beharko luke Nafarroa eta EAEren arteko harremanak definitzerakoan Aralarren bidea egokiagoa eta errealistagoa dela; eta epe ertainera begira eraginkorragoa, beti ere ETAren itzala behin betiko itzaltzen bada. Gogoratu, bestela, Loiolako negoziaketak zergatik hautsi ziren.
Bi hitzetan: panorama konplikatua gobernatzeko, baina oso interesgarria.