Pinu intsignisa: urre berdea izurrite gorri
Urre berdea zena izurrite gorri bihurtu zaigu. Eta gurera ere iritsi da pinuak ihartzen dituen onddo dontsu hori! Dozena bat urtera gure jubilazio sarrerak osatzeko balio behar zuena, bota eta huskeria baten truke eman behar. Eta ingurukoak ere berdin: dirutzak galtzeaz gain, kezkati, urduri: zer egin? Bota? Mantendu ea neguan errekuperatzen den? Bota ta gero berriz landatu? Zer landatu? Datorrena datorrela utzi? Pinuez gain, terrenoak ere erdi-erregaloan saldu? Eta erantzunak gutxi. Informazioa zeharo nahasia.
Behin baino gehiagotan entzuna diet bertako zaharrenei: pinu- leku onenean ere, lehenengo pinu aldia oso ona; bigarrena eskasagoa; eta hirugarrenean, lurrari bere onenak kendu ondoren, nabarmen pinu tristeagoak. Baina halako konstatazio logikoei begiratu gabe, eta uneak eskatzen duen hausnarketa sakonago baten faltan, baso politika zuzentzen duen Diputazioak eskutitz soil bat, bide beretik jarraituko dela esanez: gaitzak jotakoak bota eta landaketa berriak egitea sustatu. Laguntzetarako oraingo partidak potolotuz... baina zertarako? Aukera gehiago zabaldu gabe, informazio eta aholkularitza gehiago eman barik, berriz ere pinu-zulo berera botatzeko? Edo okerrago dena, lurrean dituen ondorio larriak inork zalantzan jartzen ez dituen eukalipto sailak hauspotzeko? Kontuz! Baso biziak nahi ta behar ditugu!
Natura ere tematia dela konturatu barik, konponbidea teknologiatik datorrelakoan, ikerketak areagotu eta pinu erresistenteagoak bilatzeaz dihardute... Edota, airezko fumigazioa egiteaz!! Jarri al dira balantzan hain zalantzazkoa den gaitzaren kontrako eraginkortasuna eta balizko kalteak inguru guztian? Egungo kaosari aurre egiteko eta gutxi batzuk (egurketari edo terrateniente) egoera nahasiaz errez aprobetxatzea ebitatzeko epe motzeko erantzun azkar eta zentzuzkoak behar ditugu, noski.
Baina baliabide handiak izan arren, lehengo baldintza beretsutan segitzeko ematen badira, ez dago porrot egin duen bidetik ateratzerik. Horregatik, urgentziazko neurriekin batera, oraintxe da unea gelditu, gogoeta sakon bati ekin eta epe ertain eta erdira begirako alternatiba bila hasteko, gaurko baso politiken hutsuneetatik abiatuta, baso politika berri bat eraikitzeko. Eta horretarako, administrazioaren teilatuan dago pilota, hasi gertukoenetik, udaletxetatik eta gobernuraino! Argi izanda, sektoretik bakarrik ezin zaiola honi aurre egin.
Naturarengandik hurbilago dagoen basogintza baterantz joateko, errentagarritasun ekonomikoaz gain, ekologikoa eta kulturala ere bilatu behar ditugu. Denon diruaz lagundutako jarduna, guztion onerako ere izan dadin, bai baserritar baso jabeena eta baita herritar guztiena ere, benetako balio publikoak izango dituena. Eta erabakiak hartzean ere, denon ahotsa entzutea komeniko da!
Ez dago arbola txarrik! Kontua da, non, zenbat, zertarako eta zer modutan landatu, zaindu eta botatzen diren… Informazioa, formazioa, aniztasuna bultzatzeko aukera eta adibide berriak ezagutu, antolatu eta praktikan jartzeko garaia da. Moztutako sailen hutsune nabarra, kolorez bete dezagun.
Informazio askea lantzen dugu ARGIAn, langileok gara proiektuaren jabeak eta gure informazioen atzean ez duzu sekula multinazionalik, bankurik edo alderdi politikorik topatuko. Gure ustez, burujabetza guztien oinarrian dago informazio burujabetza, ezagutzen dugunaren gainean pentsatzen eta erabakitzen dugu. Horregatik diogu kazetaritza independentea dela demokraziaren oinarrietako bat.
Aldizkaria paperean etxean edo e-postan PDFan jaso nahi duzu? Pozik hartuko zaitugu ARGIAko komunitatean. ARGIAkoa izateko, nahi eta ahal duzun ekarpena egin dezakezu, eta bueltan egoki ikusten duzuna eskatu. Indartu dezagun indartzen gaituena!
Segurtasunak ez du zerikusirik ez sarekada arrazistekin, ezta miaketa masiboekin ere. Halako jarrerekin pertsona batzuk kriminalizatu eta ingurua are gehiago degradatzen ari dira, komunitate jakin batzuk seinalatuz eta komunikabide konkretu batzuen laguntzaz beti.
Ezker independentistarentzat estrategikoak izango diren zenbait gai lantzeko bildu ginen duela hamar bat egun 250 kide Plaza Hutsa ekimenean. Hainbat gai jorratu ziren talde txikietan, eta gure taldearen lana, euskarak prozesu independentistari egiten dion ekarpena aztertzea izan zen.
Eta bai, aurten ere Xiberoan maskaraden itzulia abiatu da berriz, eta igandero Urdiñarbeko Xorrotxek Buhame taldea hola aurkeztuko dute kantuz: "Buhame debrü horik lanik egin gabe, arraza debrü hori bizi dirade. Aberatsik horregatik ez da nihur ere, aldiz sortüak oro ohoinak dirade".
Datozen urteetara begira, enpresen (kooperatibak batez ere) erronka nagusiak identifikatzerako orduan, adostasun maila zabala sumatzen dut. Esaterako ingurumenean, parte-hartzean, finantzazioan, berrikuntzan, lehiakortasunean edota gobernantzan. Hala ere, hauen artean, gutxi nabarmentzen diren hiruri eman nahi diet protagonismoa: kooperazioa, organizazioen humanizazioa eta enpresen rol berria gizartean. Aletu ditzagun.
Lehena da kooperazioa praktikatzeko beharra eta zailtasuna. Lankidetza... [+]
Lehendabiziko aldiz Berri Txarrak taldearen berri izan nuenean telebistan izan zen. Irakurtzen zituzten gauzei buruz galdetu eta nire lehendabiziko poema liburua aipatu zuten. Harrotasuna eta harridura sentitu nituen, biak batera. Lehendabiziko aldiz Gorka Urbizurekin hitz egin nuenean Onki Xinen geunden, eta nola ez, poesiaz hitz egin genuen. Lehendabiziko aldiz Berri Txarraken kontzertu bat backstagetik ikusi nuenean Zegaman izan zen, ez nuen ezer taxuz entzun, baina akordatzen naiz Etxarri... [+]
2018. urtean Ipar poloan ez da errekorrik izan izotzen urketa mailan eta Trumpek aitzakia izango du ikatza erretzen duten zentralekin edo erregai fosilei esker aritzen diren ibilgailuekin aurrera segitzeko; edo Bolsonarok Amazonian nekazaritza intentsiborako lurrak eskuratzeko; edo Macronek zentral nuklearren itxiera ahalik eta gehien atzeratzeko eta gainerakook ahalik eta gehien produzitzeko eta kontsumitzeko.
Ozono geruzaren arazoa konponduta zegoela iragarri ziguten 2017an, baina iazkoa... [+]
Desio onez hasi ohi dugu urte berria. Hiru urte pasa dira Nazio Batuen Erakundeak (NBE) sustatutako Garapen Iraunkorrerako Helburuak (GIH) martxan jarri zirenetik, eta ingurumenarekiko enpatiazko begiradaz has gintezke. 2015eko irailean, ia 200 herrialdek hainbat jendarteren garapena bultzatzeko akordioa onetsi zuten. GIH horiek 2000-2015 urte bitartean lortu nahi izan ziren eta zalantzazko emaitza izan zuten Milurteko Garapen Helburu-en ikusmira zabaldu nahi izan zuten. Orotara, 2015ean,... [+]
Txillardegiri etiketa bat jartzekotan, poliaintzindaria zela erran nezake, zeren aitzindaria izan zen lauzpabost alorretan: frankismo denborako abertzale berria, sozialista librea, Iparraldekoen lagun goiztiarra, idazle polifazetikoa, bide berrien urratzailea.
Ezagutzaren matazak liburua irakurri berri dut eta zeharo interesgarria egin zait. Baina beste gauza batek egin du bide neure burura: Emagin bat beharko genuke euskalgintzetan?
Laborantxa munduan sobera entzuten dutanak okaztatzen nau. Langileak alfer batzu baizik ez direla, langabezian edo rmi/rsa [gutxieneko errenta] dunak, parasita batzu gure bizkar bizi... Gu laborariak, urguluz beteak, jabeak, lurdunak, dutenen aldekoak, nolazpait horiek baino hobeak. Lehenik, langileek eskubide batzu dituzte, gehienek kotisatu dute horien ukaiteko. Elkartasuna deitzen da.
