Hiritartutako herriei bezalaxe gertatu zaigu: gure nortasuna galdu dugu. Horregatik eta erlojuak aurrera egiteko zer egin ez dakigunez, denbora-pasa bat proposatuko dut gure xarma berezia berreskuratzeko asmoz. Utz dezagun burua hutsik eta pentsa dezagun gure portaera hain adeitsua ez zen garai horretan egiten genuen moduan. Nola imajina genezake jokatuko genuela astebeteko berrogeialdi batean? Noski, gaizki pentsatzea baimenduta dago. Horra hor:

Lehenengo eguna. Gobernuak Salbuespen Egoera deklaratu eta jarraian derrigorrezko konfinamendua aginduko duela iragarri du. Jendeak etxetik atera nahi du askatasunezko azken orduak mozkortu eta lehertu arte jateko aprobetxatuz. Biztanleriaren artean espezie ezberdinak daude: arduragabeak, beren desioaren aurrean amore ematen dutenak; koldarrak, moralistek sortzen duten presio sozialak eragiten dien beldurrarengatik beren nahiak betetzen ez dituztenak; eta aipatutako moralistak... joan daitezela pikutara!

Bigarren eguna. Bunkerra konfinamendua irauten duen bitartean erosotasunez bizirauteko produktuz betetzeko txanda da, inurria bezala baina azken orduan. Gaur supermerkatuak oihanaren legearen arabera funtzionatzen dute eta, ekosistema horretan, espezie erregea koldarrena da, komuneko paperaren harrapakariena, hain zuzen ere. Aipatu beharra dago arduragabeak bapatean desagertu egin direla, txitxarraren antzera.

Bigarren egun honetan ahalik eta gauza gehien bildu behar da, eta ahalik eta kopuru gehienean. Ez du inporta zure bunkerrak ez baldin badauka behar bezain beste edukiera. Garrantzitsuena, zure burua salbatzeaz aparte, moralistak ohiko saltoki txikien habitatetik supermerkatura joaten badira ezer ez aurkitzea da. Gainera, koldarrek zeken izan behar dute datozen egunetan atzo beldurrarengatik disfrutatu ezin izan zuten sabelkeria eta mozkorkeriaz gozatu ahal izateko.

Hirugarren eguna. Birusak bioaniztasunarekin bukatu du. Egia da oraindik moralista gutxi batzuk geratzen direla, baina koldarrak harroputz bilakatu dira. Beraien artean, dena den, arrazak egon badaude: Alde batetik, nagusitasun konplexua dutenak eta bigarren egunean ehizatutako produktuak txapel gisa erakusten dituztenak; bestalde, gutxiagotasun konplexua dela eta beren natura harroputzari uko egiten diotenak.

Bai, egia da, agian jada konturatu zarete: sabelkeria eta mozkorkeria, zekenkeria, harrokeria… zazpi bekatu nagusietatik hiru dira. Aitortzen dut bitarteko zahar zein erraza erabiltzen ari naizela. Baina, tira, ez didazue esango egun bakoitzeko bekatu bat aukeratzea laguntzen ez duenik, batez ere hiritartasun eredugarriz beteriko zazpi hilabete bezain luze izan diren zazpi egun hauen ondorioz berriro ere aitzina bezala gaizki pentsatzea erabat zaildu duen garai honetan.

Edonola ere, kutsatzeko arriskua alde batera utzita, lizunkeria bekatu izateagatik kritikatzea atzerakoiegia iruditzen zitzaidan. Horregatik, nire alferkeria propioa bekatutzat erabiliko dut lizunkeria saltatu eta zuen irudipenerako utziz. Hortaz, mahai-jokoan bezala, antzaratik antzarara seigarren egunera iritsi gara.

Seigarren eguna. Badirudi dagoeneko ez dagoela arrazarik harroputzen espeziean, non nagustiasun eta gutxiagotasun konplexua dutenen arteko elkarketak eboluzioaren maila berri bat sortu duen: hipokrita. Hura arduragabe, koldar eta harroputza izan ohi da, baina moralistari izan dio inbidia betidanik. Orain, derrigorrezko konfinamenduak solidarioa balitz bezala jokatzeko beste aukerarik ez dio ematen, eta bere gezurra sinistu egin du.

Zazpigarren eguna. Hipokritak ezin du moralista bezala izan eta ixilik egotea jasan, horregatik lau haizetara zaunka eginez hori adierazteko beharra dauka. Bere portaera behatuz, Koronabirusak kutsatutako pertsona bat baino gehiago, Will Smithen Kondaira naiz (gaztelerazko Soy leyenda) filmaren birusak kutsatutako izaki baten antza dauka. Elkartasuna aitzakiatzat hartuta, ez du gezurrezko jarrera arriskutsu batengatik bere lehiopetik pasatzen den orori errieta botatzeko aukerarik pasatzen uzten. Ez zaio inporta kalera joatera bultzatu duen arrazoiei buruz galdetzea, soilik hauxe pentsatzen du: “Nor da orain moralista?”