Ozono geruzaren bilakabidea: bide onetik baina astiro
Irailaren erdira arteko neurketek Antartikan garai honetan gertatzen den ozono urritasunaren berri eman digute. Antza, datuak iazko ildo beretik doaz, hau da, ez dira ez oso onak ezta oso txarrak ere.
Azken urteetako desberdintasun nagusia da ozono urritasuna gero eta beranduago gertatzen dela. Normalki urritasuna abuztuko lehen hamabostaldian nabaritzen hasten bada ere, iaz eta aurten bigarren hamabostaldira atzeratu da ozono faltaren hasiera.
Garai kritikoena irailaren amaiera eta urriaren hasiera bitartekoa da; hala ere, ez da aparteko daturik espero. Ozono urritasuna bere horretan mantentzen dela eta epe luzerako joera positiboa izan daitekeela baiezta daiteke. Nolanahi ere, urriko bigarren hamabostaldian eskainiko ditugu behin betiko datuak.
Martxoaren amaieran, 18 kilometroko altueran, %90 jaitsi da Artikoko estratosferan dagoen ozono-kopurua, hainbat zientzia-erakundetako zientzialariek egiaztatu ahal izan dutenez. Halako egoerarik ez da gertatu 2011. urtetik.
2018. urtean Ipar poloan ez da errekorrik izan izotzen urketa mailan eta Trumpek aitzakia izango du ikatza erretzen duten zentralekin edo erregai fosilei esker aritzen diren ibilgailuekin aurrera segitzeko; edo Bolsonarok Amazonian nekazaritza intentsiborako lurrak eskuratzeko;... [+]
Zientzialariek ohartarazi dutenez, ozono geruzaren berreskurapena hamar urtez atzeratu dezake kontrolpetik kanpo dagoen CFC-11 kimikoaren isuriak.
HFCen ordez beste substantzia kutsatzaile batzuk zabalduko ote diren kezka agertu du Greenpeacek, eta alternatiba naturalak sustatzeko eskatu du.
Orain hiru aste iragarri genuena ez da bete. Ozono-mailaren jaitsiera normala izango zela zirudien arren, asteotan aspaldi ikusi gabeko datuak neurtu dituzte ikerlariek. Beheko grafikoan urriaren 2ra arteko datuak erakusten dira:
Ikusten denez, irailaren erdira arte ozono... [+]