O uso da intelixencia artificial parece estar a se converter no abono necesario para a competitividade das organizacións. Parece que o custo en horas de traballo que supón a utilización do tempo de investigación, comparación, xeración e con iso a adquisición do coñecemento a través do proceso da experiencia, que é a principal materia prima das economías humanas, é moi elevado e debe ser revisado. Para que dedicar horas ao deseño da folla de cálculo para un proxecto se unha intelixencia artificial xenerativa pode dar resposta en segundos? Para que facer unha foto para un artigo? Para que perder o tempo para obter unha subvención na elaboración dun proxecto?... Non é suficiente ter ideas? Como eliminar da metade a investigación e o desenvolvemento?

Tanto na miña contorna como nos diferentes sectores existen numerosas organizacións que asumen estas tecnoloxías, coa esperanza de que consigan resultados rápidos e oportunidades de redución de custos.

Si dentro deste sistema quedámonos atrapados todos, si todos expomos as mesmas preguntas para resolver os mesmos problemas, si non practicamos outra maneira de non aprender da experiencia da realidade senón preguntar á intelixencia artificial, non serán capaces estas intelixencias artificiais de crear cada vez menos cousas novas? Non estaremos a crear un bufete? Non imos centrar a nosa sociedade? Empobrecido? Crearemos proxectos que se repitan como o día da marmota?

Pero quizais esta tecnoloxía estea a ser menosprezada, quizá a forma de introducir novas ideas nas intelixencias artificiais sexa unha boa pregunta, talvez as preguntas convértanse en parte das bases de datos nalgún momento, converténdose con iso en intelixencias de maior diversidade e complexidade. Outra cousa é si traballar dentro deste tipo de sistemas pode achegar máis sentido á nosa existencia.