Claro que me gustan as bibliotecas. A compra de libros sóbeme a glicosa. Fágoo a miúdo en librarías –déronme o cartón VIP no barrio–. Pero hai libros que son difíciles de adquirir. E, que queredes que vos diga?, deixando ao carón a facilidade dos portais que se poden atopar ao longo da rede, prefiro a opción que me ofrece unha aplicación como Wallapop, non dicir a aventura.
Desta maneira conseguín nin unha nin dúas xoias: algún exemplar indescubrible descatalogado, algunha edición que os vendedores especializados vendían cinco veces máis caro, algunha novidade que, por moi nova que fóra, obsequiaban nunha cuarta parte do prezo das tendas. E sei que, confesado este segredo, corremos o risco de que todos busquemos a Wallapop como tolos. Pero sendo realista, a quen lle interesa esta clase de negocios?

O último libro que recibín da aplicación foi 100 metros de Ramón Saizarbitoria, unha primeira edición, dous euros a balde. Contareivos como. Contactei co vendedor utilizando o nome falso de José. Non me sorprendeu o lugar que elixiu para o intercambio, a praza da Constitución de San Sebastián. Máis horas, ao oito da mañá. Alí estou, puntual. De súpeto, pasos secos detrás. Polo si ou polo non, deixando o Ayuntamento á dereita, dirixo os pasos cara á Terraza de Zamudio. “Para ou che aso, cabrón” As miñas sospeitas confírmanse cando vexo a un tío correndo tras uns cantos metros. Entón chega un novo son que rompe o equilibrio dos sons. Recibín no estómago o tiro que esperaba. Sei que estou morto. Seis segundos. Deume tempo para avaliar ao vendedor. Con cinco estrelas, por suposto.